پرسشها و پاسخها، ص: 354

1- «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ ابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ» «1».

ای اهل ايمان! از خدا پروا كنيد و دست آويز و وسيله ای از ايمان، عمل صالح و آبروی مقرّبان درگاهش برای تقرّب به سوی او بجوييد.

وسيله ای كه انسان را به خدا برساند اعمّ است از عملی كه مربوط به خود شخص باشد مثل علم، نماز، جهاد يا افرادی كه در اين مسير دست انسان را بگيرند و بالا ببرند از اين جهت در تفسير آيه مذكور آمده است كه:

امام علی عليه السلام فرمود:

«أنا وسيلَتُه» «2».

آن وسيله من هستم.

و پيامبر اكرم صلی الله عليه و آله در حديثی می فرمايند:

«ألْأئمّةُ مِنْ وُلْدِ الْحُسَين عليه السلام.... هُمُ الْعُرْوَةُ الْوُثْقیَ وَهُمُ الْوَسيلَةُ الیَ اللَّهِ».

امامان، از فرزندان حسين عليه السلام هستند،... آنان دستاويز مورد اطمينان و وسيله تقرّب به سوی خدا هستند.

2- «يا أَبانَا اسْتَغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا إِنَّا كُنَّا خاطِئِينَ» «3».

گفتند: ای پدر! آمرزش گناهانمان را بخواه، بی ترديد ما خطاكار بوده ايم.

اين درخواست پسران حضرت يعقوب از او به اين دليل است كه ايشان پيامبر الهی است و در نزد پروردگار دارای جايگاهی بس رفيع است.

______________________________
(1) مائده (5): 35.

(2) تفسير الميزان: 5/ 333؛ المناقب: 2/ 272.

(3) يوسف (12): 97.