ترجمه صحيفه كامله سجاديه، ص: 100

برايت شماره كنم، يا توان ذكر كردن گناهانم را داشته باشم. جز اين است كه خود را به اين صورت نكوهش می كنم، در حالی كه به مهربانی بيش از اندازه ات كه صلاح كار گنهكاران به آن است، چشم طمع دارم، و به رحمتت كه آزادی خطاكاران، در گروی آن است اميدوارم.

خدايا! اين وجود من است كه گناهان او را به بند بردگی كشيده؛ پس بر محمّد و آلش درود فرست، و وجودم را به عفوت از بند بردگی گناهان آزاد كن، و اين پشت من است كه خطاها آن را گران و سنگين كرده؛ پس بر محمّد و آلش درود فرست، و به احسانت آن را سبك فرما ای خدای من!

اگر به درگاهت گريه كنم تا جايی كه پلك های دو چشمم روی هم افتد، و چنان به شدّت ناله زنم تا صدايم قطع شود، و چندان به پيشگاهت بايستم كه پايم ورم كند، و آن مقدار برايت ركوع كنم كه استخوان های پشتم از جا كنده شده و زدوده گردد، و به اندازه ای سجده كنم كه چشم هايم از كاسه درآيد، و در طول عمرم خاك زمين را بخورم، و تا پايان حياتم آب آلوده به خاكستر بنوشم، و در اثنای اين اوضاع و احوال، چندان ذكر تو گويم كه زبانم از كار بماند، آنگاه از روی شرمساری از تو، چشم به آفاق آسمان باز نكنم، با اين همه سزاوار محو يك گناه از تمام گناهانم نيستم.

و اگر زمانی كه سزاوار آمرزشت شوم، مرا بيامرزی، و هنگامی كه مستحق عفوت گردم، مرا عفو كنی؛ همانا اين آمرزش و عفو، به خاطر استحقاق من نسبت به من واجب نيست، و من مستحق وجوب آمرزش و عفو نيستم؛ زيرا پاداش من از جانب تو، در اولين باری كه مرتكب معصيتت شدم آتش بود، بنابراين اگر مرا عذاب كنی، ستمكار بر من نيستی.

خدای من! اكنون كه مرا به پرده پوشيت در پوشيده ای و رسوايم نكردی، و به كرمت با من مدارا كرده، و به كيفرم شتاب نورزيدی و به احسانت از من