ترجمه صحيفه كامله سجاديه، ص: 190

اميدم از من گسسته، مگر آنچه از عفو و گذشتِ تو به آن چنگ زده ام. از اطاعت و بندگيت، آنچه را كه بايد به حساب آورم، در پرونده ام اندك است، و از معصيت و نافرمانيت، آنچه را كه بايد از آن به سوی تو بازگردم، بسيار و فراوان است. گذشت از بنده ات، گرچه مرتكب گناه شده باشد، هرگز برای تو دشوار و سخت نيست؛ بنابراين از من بگذر.

خدايا! دانشت بر اعمال پنهان واقف است، و هر پوشيده ای نزد آگاهيت آشكار است، و امور دقيق و لطيف، از نظرت پنهان نيست، و رازهای نهان از تو غايب نمی شود.

به يقين دشمنت ابليس بر من چيره شده، دشمنی كه برای گمراه كردن من از تو فرصت خواست، و تو بنابر مصالحی به او فرصت دادی؛ و برای منحرف كردن من، تا روز قيامت از تو مهلت خواست، و تو مهلتش دادی. اين دشمن غدّار مرا در عرصه هلاكت انداخت و حال آن كه از گناهان كوچك نابود كننده، و معصيت های بزرگ تباه كننده به سوی تو می گريختم. در عين حال با وسوسه و تشويق او، مرتكب معصيت تو شدم و به بدی كردارم سزاوار خشم تو گشتم. در چنين وضعيّتی ابليس ملعون، عنان حيله و تزويرش را از من گرداند؛ چرا كه در دام حيله اش گرفتار شده بودم، و نيازی به عنان گيری من نداشت و با بيزاری از من با من روبه رو شد؛ چرا كه كارش در حق من انجام گرفته بود، و با برائت جستن از من، به من پشت كرد و از من روی گردان شد، و مرا يكه و تنها در صحرای خشمت وارد كرد. شفيعی نيست كه از من برای خلاصی ام از گناه به درگاهت شفاعت كند، و پناه دهنده ای نيست كه مرا از تو امان دهد، و دژ استواری نيست كه مرا از كيفرت مانع گردد، و پناهگاهی نيست كه از حضرتت به آن پناه برم. اين جايگاه، جايگاه پناه آورنده به تو، و اين محل، محلّ اعتراف كننده به گناه در پيشگاه توست؛ پس بايد احسانت از من تنگی نكند كه شامل