ترجمه صحيفه كامله سجاديه، ص: 214

باز ايستادن دارد معامله كردی، يا انگار می كنی سبب آن شكر به دست تو نبوده، و به اين خاطر اجرشان دادی؛ ولی اين طور نيست، بلكه ای خدای من! مالك كار ايشان بودی، پيش از اين كه آنان مالك عبادت تو شوند، و مزدشان را آماده كردی، پيش از آن كه وارد طاعت و بندگی تو شوند، و آن برای اين است كه روش تو عطا كردن، و عادتت احسان، و راهت گذشت است.

همه آفريده هايت اعتراف دارند كه تو درباره هر كه عقوبتش كنی ستمكار نيستی، و شاهدند كه هر كه را از بلا عافيت دهی، در حقش احسان كرده ای، و همه درباره خويشتن به تقصير و كوتاهی كردن نسبت به آنچه سزاوار آنی معترفند؛ بنابراين چنانچه شيطان ايشان را برای منصرف كردن از طاعتت نفريبد، هيچ عصيان گری تو را معصيت نكند، و اگر باطل را در نظرشان، مانند حق جلوه ندهد، هيچ گمراهی از راه تو گمراه نشود.

منزّه و پاكی، چه آشكار و روشن است بزرگواريت در معامله با كسی كه تو را اطاعت كرده، يا از تو سرپيچی نموده.

مطيع را در برابر آنچه، خود برايش فراهم آورده ای پاداش می دهی، و معصيت كار را كه تعجيل كيفرش در اختيار توست، به اميد تو و بازگشت مهلت می دهی، به هر يك از مطيع و عاصی عطايی كرده ای كه سزاوار آن نيستند، و به هر يك احسانی فرموده ای كه عملش از آن كوتاه است.

اگر مطيع را نسبت به نعمتی كه به او دادی مقابله به مثل می كردی؛ يعنی برابر هر نعمتی عملی از او می خواستی، نزديك بود كه پاداشت را نيابد، و نعمتت از او زايل شود؛ ولی حضرتت به بزرگواريت در برابر مدت كوتاه از دست رفتنی، كه در آن به بندگيت برخاسته، به مدتی طولانی و هميشگی، و در مقابل مدت نزديك گذرا، به مدت دامنه دار جاويد پاداشش دادی.

سپس در برابر رزقی كه از سفره نعمتت خورده، تا به سبب آن بر بندگيت نيرو