ترجمه صحيفه كامله سجاديه، ص: 269

چه بسيار دگرگونی هايی كه در عذابت برای او هست، و چه بسيار زمان طولانی و درازی كه در عرصه كيفرت رفت و آمد خواهد داشت، و فرج و گشايش از چنين انسانی چه اندازه دور است، و از رهايی يافتن از جهنّم به آسانی و سهولت، چه بسيار نااميد است. اين مجازات ها، بر اساس عدالت در حكم توست كه در آن ستم نمی كنی، و از انصاف در فرمان توست كه ظلمی در آن روا نمی داری. همانا حجت هايت را برای بيداری مردم، پی در پی آوردی و دليل و عذرت را به سوی آنان فرستادی، و تهديدت را يادآور شدی، و در ترغيب بندگان به ايمان و عمل، لطف و مدارا را به كار گرفتی، و برای بيداری آنان مثل ها زدی، و مهلت به مردم را طولانی كردی. كيفر را به تأخير انداختی، در حالی كه بر شتابِ به عذاب توانا بودی، و فرصت دادی در صورتی كه بر عجله قدرت داشتی.

مدارايت از روی ناتوانی، و مهلت دادنت از باب سستی، و خودداريت به خاطر غفلت، و به تأخير انداختنت از روی مدارا و سازش نبود؛ بلكه برای اين بوده كه حجتت رساتر، و بزرگواريت كامل تر، و احسانت فراگيرتر، و نعمتت تمام تر باشد. تمام اينها بود و هست، و می باشد و خواهد بود. حجتت برتر از آن است، كه بتوان همه آن را به دايره وصف كشيد، و بزرگيت بالاتر از آن است كه بتوان به عمق و ژرفای آن رسيد، و نعمتت بيش از آن است كه كمترينش سپاس شود.

اكنون نبود زبان سخن، مرا از سپاسگزاريت ناتوان ساخته و خودداری از بزرگداشتت، مرا عاجز و ناتوان كرده، و نهايت قدرتم اين است كه به درماندگی از سپاست اقرار كنم.

ای خدای من! اين درماندگی از سپاس نه از بی رغبتی؛ بلكه از ناتوانی من است. اينك منم كه آمدن به درگاه تو را قصد می كنم، و از حضرتت توقع