ترجمه صحيفه كامله سجاديه، ص: 210

نزد كسی جز دفاع تو نيروی دفاع نيست و برای احدی از عذاب تو، وسيله حفظ و نگاه داری وجود ندارد؛ بر هر كسی كه بخواهی، به هر چه كه بخواهی حكم می كنی، و به آنچه اراده فرمايی درباره هر كس اراده كنی فرمان می دهی.

تو را سپاس بر آن كه ما را از بلا نگاه داشتی، و تو را شكر بر نعمت هايی كه به ما دادی؛ سپاسی كه سپاس سپاسگزاران را پشت سر گذارد؛ سپاسی كه زمين و آسمان خدا را پر كند. همانا تويی بسيار نعمت دهنده به نعمت های بزرگ، بخشنده نعمت های عظيم، پذيرنده سپاس اندك، قبول كننده شكر ناچيز، نيكوكار و خوش رفتار، دارای احسان، معبودی جز تو نيست، پايان كار به سوی توست.

دعای 37 اعتراف به ناتوانی از شكر

خدايا! كسی از شكر گزاريت در حالی از احوال، به نهايت شكر نمی رسد جز اين كه از احسانت نعمتی به دست می آورد، كه او را به شكری ديگر وا می دارد.

و از آن جا كه نعمتت پيوسته و پی درپی به بندگان می رسد، پس كسی را قدرت بر شكر نيست، و از اطاعتت گرچه تلاش و كوشش كند به اندازه ای نمی رسد، جز اين كه در برابر شايستگی ات، به سبب فضل و احسانت، ناتوان از طاعت است؛ بنابراين سپاس گزارترين بندگانت از سپاسگزاريت عاجز، و عابدترين ايشان، از اطاعتت ناتوان است.

كسی شايسته آن نيست كه به خاطر مستحق بودنش او را بيامرزی، و به سبب سزاوار بودنش از او خشنود شوی، هر كه را بيامرزی به احسانت آمرزيده ای و از هر كه خشنود شوی، به فضلت خشنود شده ای، عمل اندكی را كه پذيرفته ای جزا می دهی، و بر اندك چيزی كه اطاعت شده ای پاداش عنايت می كنی، تا آن جا كه گويی سپاسگزاری بندگانت كه پاداششان را بر آن واجب كرده ای و جزای ايشان را از آن بزرگ ساخته ای، كاری است، كه بدون قدرت دادن تو بر باز ايستادن از آن توانمند بودند، و از اين جهت پاداششان دادی، اما اينان قدرت باز ايستادن از شكرت را بدون تو ندارند، ولی با آنها هم چون كسی كه قدرت