ترجمه قرآن كريم، ص: 524
و در آن از هر نوع گياه خوش منظر و دل انگيزی رويانديم، 7
تا برای هر بنده ای كه [با انديشيدن در نظام هستی ] به سوی خدا باز می گردد، مايه بينايی و يادآوری باشد؛
و از آسمان آبی بسيار سودمند نازل كرديم، پس به وسيله آن باغ ها و دانه های دروكردنی را رويانديم.
و درختان بلندقامت خرما را كه خوشه های متراكم و روی هم چيده دارند [پرورانديم.]
برای آنكه رزق بندگان باشد، و نيز به وسيله آن آب سرزمين مرده را زنده كرديم؛ و بيرون آمدنشان [پس از مرگ از خاك گور برای ورود به قيامت ] اين گونه است.
پيش از اينان [كه تو را تكذيب می كنند] قوم نوح و اصحاب رس و [قوم ] ثمود [پيامبرانشان ] را تكذيب كردند.
و نيز قوم عاد و فرعون و برادران لوط،
و اصحاب ايكه و قوم تُبّع همگی پيامبران را تكذيب كردند، نهايتاً تهديدم [به نزول عذاب ] بر آنان ثابت شد.
آيا ما از آفرينش نخستين درمانده شديم [تا از دوباره آفريدن درمانده شويم؟ چنين نيست ] بلكه آنان [با اين همه دلايل روشن و استوار] باز در آفرينش جديد در ترديدند.
همانا انسان را آفريديم و همواره آنچه را كه باطنش [نسبت به معاد و ديگر حقايق ] به او وسوسه می كند، می دانيم، و ما به او از رگ گردن نزديك تريم.
[ياد كن ] دو فرشته ای كه همواره از ناحيه خير و از ناحيه شر، ملازم انسان هستند و همه اعمالش را دريافت كرده و ضبط می كنند.
هيچ سخنی را به زبان نمی گويد جز اينكه نزد آن [برای نوشتن و حفظش ] نگهبانی آماده است؛
و سكرات مرگ، حق را [كه همه واقعيات جهان ديگر است با خود] می آورد [و به محتضر می گويند:] اين همان چيزی است كه از آن می گريختی؛
در صور می دمند؛ آن است روز [تحقق و ظهور] وعده های تهديدآميز و وحشتناك.
هر كسی در آن روز می آيد در حالی كه سوق دهنده ای و شاهدی با اوست، [كه سوق دهنده او را به محشر می راند و شاهدش بر اعمالش گواهی می دهد.]
[به او می گويند:] تو از اين روز بزرگ در غفلت بودی، پس ما پرده غفلت را از ديده [بصيرت ] ات كنار زديم در نتيجه ديده ات امروز بسيار تيزبين است.
و [فرشته ] همراهش می گويد:
اين است نامه اعمالش كه همراه من آماده است.
[به دو فرشته نگهبان و حافظ اعمال فرمان می دهند] شما دو نفر هر كافر سرسخت و معاندی را به دوزخ اندازيد.
[همان كه به شدت ] مانع خير و تجاوزكار [از حدود خدا] و ترديد كننده در حقايق [و وسوسه انداز در دل های مردم بود.]
كه با خدا معبودی ديگر قرار داد، پس او را در عذاب سخت اندازيد، أ
همنشينش [از ميان شيطان ها] می گويد: ای پروردگارم من او را به طغيان وا نداشتم، او خودش [به ميل خود] در گمراهی دوری