ترجمه قرآن كريم، ص: 583
گناهانش ] بهانه ها بتراشد 15
[پيش از پايان يافتن وحی به وسيله جبرئيل ] زبانت را به حركت در نياور تا در خواندن آن شتاب ورزی.
بی ترديد گردآوردن و [به هم پيوند دادن آيات كه بر تو وحی می شود و چگونگی ] قرائتش بر عهده ماست،
چون آن را [به طور كامل ] خوانديم، [به همان صورت ] خواندنش را دنبال كن.
سپس توضيح و بيانش نيز بر عهده ماست.
[اينكه می پنداريد قيامتی در كار نيست ] اين چنين نيست، بلكه شما عاشق اين دنيای زودگذر هستيد،
و همواره آخرت را [برای اين عشق بی پايه ] رها می كنيد.
در آن روز چهره هايی شاداب است؛
[با ديده دل ] به پروردگارش نظر می كند
و چهره هايی عبوس و درهم كشيده است؛
چون يقين دارند كه در معرض عذابی كمرشكن قرار خواهند گرفت.
اين چنين نيست [كه می پندارد]، هنگامی كه جان به گلوگاه رسد،
و [كسان بيمار] گويند: درمان كننده اين بيمار كيست؟
و [بيمار] يقين می كند [كه با رسيدن جان به گلوگاه ] زمان جدايی [از دنيا و ثروت و زن و فرزند] فرا رسيده است!
و [از سختی جان كندن ] ساق به ساق به هم می پيچد؛
آن روز، روز سوق و مسير به سوی پروردگار توست.
[در آن حال فرشتگان می گويند: اين به كام مرگ افتاده ] نه [دعوت پيامبر را] باور كرد، و نه نماز خواند؛
بلكه [در ميان اجتماعات ] تكذيب كرد و روی گرداند؛
سپس متكبرانه و خرامان به سوی كسانش رفت.
[و گويند: با اين وضعی كه داری، عذاب دوزخ ] برای تو شايسته تر است، شايسته تر!
باز هم شايسته تر است شايسته تر.
آيا انسان گمان می كند بيهوده و مهمل [و بدون تكليف و مسؤوليت ] رها می شود؟!
آيا نطفه ای از منی كه در رحم ريخته می شود نبود؟
سپس علقه شد و خدا او را آفريد و اندامش را درست و معتدل ساخت،
و از او دو زوج به وجود آورد يكی نر و ديگر ماده،
آيا چنين نيرومندی توانا نيست كه مردگان را زنده كند؟ أ
سوره انسان
به نام خدا كه رحمتش بی اندازه است و مهربانی اش هميشگی
آيا بر انسان زمانی از روزگار گذشت كه چيزی در خور ذكر نبود؟
ما انسان را از نطفه آميخته و مختلطی [از مواد و عناصر] آفريديم و او را از حالتی به حالتی و شكلی به شكلی