ترجمه قرآن كريم، ص: 447
بود.
[ای رسولان!] بی ترديد به پروردگار شما ايمان آورده ام؛ بنابراين از من بشنويد.
[سرانجام به دست آن مشركان شهيد شد، و به او] گفته شد:
به بهشت درآی. گفت: ای كاش قوم من آگاهی داشتند،
كه پروردگارم مرا آمرزيد و از كرامت يافتگان قرارم داد.
بعد از شهادت او هيچ سپاهی از آسمان بر [هلاكت ] قومش نازل نكرديم، و بر آن نبوده ايم كه نازل كنيم.
[كيفرشان ] جز يك فرياد مرگبار نبود كه ناگهان [پس از آن فرياد] همه بی حركت و خاموش شدند!
ای افسوس بر اين بندگان كه هيچ پيامبری برای هدايتشان نمی آمد مگر اينكه او را مسخره می كردند!
آيا [مشركان مكه ] ندانسته اند چه بسيار از اقوام پيش از آنان را [به سبب كفر و طغيانشان ] هلاك كرديم كه آنان هرگز نزد اينان برنمی گردند، [و در دنيا زندگی دوباره نمی يابند،]
و همه آنان [بدون استثنا محشور خواهند شد و] در قيامت نزد ما احضار می شوند.
اين زمين مرده برای آنان نشانه ای [آشكار بر اينكه ما مردگان را در قيامت زنده می كنيم ] می باشد كه آن را زنده كرديم و از آن دانه بيرون می آوريم كه از آن می خورند،
در آن بوستان هايی از درختان خرما و انگور قرار داديم، و در آن از چشمه های گوناگون روان ساختيم،
تا از ميوه آن و آنچه دست هايشان به عمل می آورد [مانند شيره، كشمش، شربت و...] بخورند، آيا سپاس گزاری نمی كنند؟
منزّه [از هر عيب و نقصی ] است آنكه همه زوج ها را آفريد از آنچه زمين می روياند و از وجود خودشان و از آنچه نمی دانند،
و نشانه ای [از نشانه های قدرت و حكمت ما] برای آنها شب است كه [پوشش ] روز را از آن برمی كنيم، پس ناگاه آنان به تاريكی درآيند،
و خورشيد [نيز برای آنان نشانه ای از قدرت ماست ] كه
