.jpg)
.jpg)
ترجمه قرآن كريم، ص: 91
را برگيريد، پس گروه گروه يا دسته جمعی [به سوی جنگ با دشمن ] كوچ كنيد.
يقيناً از شما كسی است كه [از رفتن به سوی جنگ ] درنگ و كُندی می كند، پس اگر به شما [رزمندگانی كه به جنگ رفته ايد] آسيبی رسد، گويد: خدا بر من محبت و لطف داشت كه با آنان [در ميدان جنگ ] حاضر نبودم.
و اگر بخشش و فضلی از سوی خدا به شما رسد چنان كه گويی ميان شما و او هرگز دوستی و مودّتی نبوده، [و از جنگ شما با دشمن آگاهی نداشته، و برای اينكه از پيروزی و غنيمت سهمی نبرده، آه سردی می كشد و] می گويد: ای كاش من هم با آنان بودم، پس به كاميابی بزرگی دست می يافتم.
بايد كسانی كه می خواهند زندگیِ زودگذرِ دنيا را با سرای جاويدان آخرت مبادله می كنند، در راه خدا بجنگند. و هر كه در راه خدا بجنگد و كشته شود، يا بر دشمن پيروز گردد، نهايتاً پاداش بزرگی به او خواهيم داد.
شما را چه شده كه در راه خدا و [برای رهايی ] مردان و زنان و كودكان مستضعف [كه ستمكاران هر گونه راه چاره را بر آنان بسته اند] نمی جنگيد؟ آن مستضعفانی كه همواره می گويند: ای پروردگار ما! از اين شهری كه اهلش ستمكارند، ما را بيرون ببر و از سوی خود سرپرستی برای ما بگمار و از جانب خود برای ما ياوری قرار ده.
آنان كه ايمان آورده اند، در راه خدا می جنگند؛ و كسانی كه كافر شده اند، در راه طاغوت می جنگند. پس شما با ياران شيطان بجنگيد، كه يقيناً نيرنگ و توطئه شيطان [در برابر اراده خدا و پايداری شما] سست و بی پايه است.
آيا تأمل و انديشه نكردی درباره كسانی كه [پيش از اعلام حكم جهاد] به آنان گفته شد: [چون زمينه جنگ فراهم نيست ] دست از جنگ بازداريد و [در اين شرايط] نماز را بر پا داريد، و زكات بپردازيد. ولی هنگامی كه جنگ بر آنان مقرّر شد، ناگاه گروهی از ايشان مانند ترس از [عقوبت ] خدا يا ترسی سخت تر از آن از مردمِ [مُشرك ] ترسيدند و گفتند: ای
