ترجمه مفاتيح الجنان، ص: 929

بسيار، به دست من آمد و تا حال بی نيازم. در كتاب «كافی» و «مكارم» روايت كرده اند: مردی ملقام نام به آن حضرت عرضه داشت: به من دعايی تعليم كن كه برای نيكبختی دنيا و آخرت جامع بوده و آسان باشد، حضرت اين دعا را تعليم او كرد كه پس از نماز صبح تا زمانی كه آفتاب برآيد بخواند، او بر اين دعا مداومت كرد، و حالش نيكو شد.

نهم: عيّاشی از عبد اللّه بن سنان روايت كرده خدمت امام صادق عليه السّلام رفتم، حضرت فرمود: می خواهی دعايی به تو بياموزم كه چون بخوانی، حق تعالی قرضت را ادا كند، و حالت نيكو گردد؟ گفتم: به چنين دعايی چه بسيار نيازمندم حضرت فرمود: پس از نماز صبح بگو:

توكّل كردم بر زنده پاينده ای كه نمی ميرد، و ستايش خدای را كه فرزندی نگرفت، و برای او در فرمانروايی شريك نيست، و برای او سرپرستی از روی خواری نمی باشد، و بزرگ شمار او را بزرگ شمردنی شايسته، خدايا به تو پناه می آورم از شدت نياز و و تنگدستی، و از فشار قرض و بيماری، و از تو می خواهم مرا بر ادای حقّت نسبت به خود و مردم ياری كنی. و به روايت شيخ و ديگران چنين است: و از فشار قرض، پس بر محمّد و خاندانش درود فرست، و مرا بر ادای حقّت نسبت به خود و مردم ياری كن.

دهم: كفعمی روايت كرده: مردی به رسول خدا صلی اللّه عليه و آله از تنگدستی و پريشانی و بيماری شكايت كرد، حضرت فرمود: هر صبح و شام ده مرتبه اين دعا را بخواند، او سه روز بر اين دعا مداومت كرد، حال او به صحّت و توانگری و راحتی برگشت، و شيخ طوسی و ديگران، آن را در تعقيب نماز صبح ذكر كرده اند، و دعا اين است:

جنبش و نيرويی نيست مگر به خدا، توكّل كردم بر زنده ای كه هرگز نمی ميرد، و ستايش خدای را كه فرزندی نگرفت، و برای او در فرمانروايی شريكی نمی باشد، و برای او از روی خواری سرپرستی نيست، و او را بزرگ شمار بزرگ شمردنی شايسته.