ترجمه مفاتيح الجنان، ص: 957

و ستايش خدای را كه وصف می كند و وصف نمی شود، و می داند، و دانسته نمی شود، خيانت چشمها و آنچه را سينه ها پنهان می كنند می داند، پناه می برم به جلوه خدای كريم، و به نام خدای بزرگ، از شرّ آنچه آفريد و پديد آورد، و از شرّ آنچه در زمين است، و از شرّ آنچه پيدا و پنهان است، و از شرّ آنچه در شب و روز است، و از شرّ ابليس و آنچه زاد، و از شرّ بيماری پايدار و از شرّ آنچه وصف كردم و وصف نكردم، و ستايش خدای را پروردگار جهانيان.

هجدهم: كلينی به سند معتبر از حضرت باقر عليه السّلام روايت كرده: هركه در صبح اين دعا را بخواند، در آن روز چيزی به او گزندی نزد ان شاء اللّه تعالی خدايا صبح كردم در حفظ و پناه تو، خدايا به تو می سپارم دين و خود و دنيا و آخرت و خاندان و دارايی ام را، و به تو پناه می آورم ای بزرگ، از شرّ همه آفريدگانت، و به تو پناه می آورم از شرّ آنچه كه ابليس و لشگريانش به وسيله آن باعث نااميدی از رحمت خدا می گردند.

نوزدهم: و نيز كلينی به سندی در حدّ سند صحيح روايت كرده: مردی به محضر حضرت صادق عليه السّلام عرضه داشت: به من دعايی تعليم كن كه هر صبح و شب بخوانم، حضرت فرمود: اين دعا را بخوان: ستايشك خدای را كه هرچه بخواند انجام دهد، و هرچه غير او بخواهد انجام ندهد، ستايش خدای را، آنگونه كه خدا دوست دارد، ستوده گردد، ستايش خدای را چنانچه او شايسته آن است، خدايا مرا وارد كن در هر خيری كه در آن وارد كردی محمّد و خاندان محمّد را، و خارج كن از هر شرّی كه محمّد و خاندان