ترجمه مفاتيح الجنان، ص: 60

او شود، تنها به سوی توست ای پروردگار من استعداد و آمادگی من به اميد عفو و درخواست و جايزه است، پس مرا از خواسته ام نااميد مساز، ای آن كه پرسنده ای از او محروم نگردد و بخشيده ای از او نكاهد من به پشتوانه عمل شايسته ای كه انجام داده باشم، و يا به اميد آفريده ای كه به او دل بسته باشم به پيشگاهت نيامده ام، به درگاهت آمده ام با با اعتراف بر نفس خويش به بدكاری دستم و با اعتراف به اينكه هيچ دليل و نه عذری بر بدكاری ام نيست، گذشت فراگيرت را كه بر آن از خطاكاران درمی گذری اميدوارم، پس پافشاری بر جرم بزرگشان از اينكه بر انان دوباره مهرورزی تو را بازنداشت، پس ای آن كه رحمتش فراگير و گذشتش بس بزرگ است ای بزرگ، ای بزرگ، ای بزرگ، جز بردباری ات خشم تو را برنگرداند و جز زاری به پيشگاهت از ناخشنودی ات رهايی نبخشد، پس خدايا! با نيرويی كه با آن سرزمينهای مرده را زنده می كنی برايم گشايشی بخش و از اندوه هلاكم مكن تا آنكه دعايم را مستجاب نمايی و مرا به اجابت دعايم آگاه سازی و شيرينی سلامت و تندرستی را تا پايان عمر به من بچشان و مرا در معرض سرزنش دشمنم قرار مده و او را بر من چيره مساز و بر گردنم مسلّط مكن خدايا! اگر تو مرا حقير و پست بداری، پس چه كسی بلندم گرداند و اگر تو مرا بلند گردانی، پس كيست آن كه مرا خوار كند و اگر هلاكم كنی، پس كيست آن كه درباره بنده ات در برابر تو خود نمايد؟ يا از كار او از تو پرس وجو كند؟ با آنكه به يقين می دانم كه نه در حكم تو ستمی است و نه در انتقامت شتابی، چه تنها كسی در انتقام شتاب می كند كه از دست دادن فرصت را می هراسد