ترجمه مفاتيح الجنان، ص: 940

از حضرت صادق عليه السّلام روايت شده: زمانی كه خورشيد تغيير كرد، يعنی مشرف به غروب شد، ياد خدا كن، و اگر با مردمی هستی كه تو را از ذكر باز می دارند، از آنان دور شو، و مشغول دعا شو، در هنگام غروب بگو:

ای كه نبوّت را به محمّد (درود خدا بر او و خاندانش) پايان داد، اين روز مرا به خير پايان ده، و ماه و سال و عمرم را به خير تمام كن. و تهليل «لا اله الّا اللّه» و استعاذه «اعوذ باللّه من الشّيطان الرّجيم» روايت شده را كه در دعاهای صبح و شب خواهد آمد می خوانی، پس دست خود را بالای سرت می گذاری، و به صورت خود می كشی، و محاسن را به دست گرفته و می گويی: حفاظت نمودم بر خود و خاندان و دارايی و فرزندم، به خدا، كه معبودی جز او نيست. دانای پنهان و پيدا، بخشنده و مهربان، زنده و پاينده، او را چرت و خواب درنگيرد. ادامه می دهی تا العلیّ العظيم. سپس اقدام به خواندن نماز مغرب می كنی، و تأخير آن از اول وقت سزاوار نيست، كه در احاديث بسياری به تأخير نينداختن آن از اول وقت تأكيد بسيار شده. چون خواستی مشغول نماز شوی به همان آدابی كه گذشت اذان و اقامه بگو، و بين اذان و اقامه می خوانی: خدايا از تو می خواهم به روآوردن شبت، و رو برگردان روزت، و حاضر شدن زمان نمازت، و بانگهای خوانندگانت، و تسبيح فرشتگانت، كه درود فرستی بر محمّد و خاندان محمّد، و توبه ام را بپذيری، به راستی پذيرای توبه و مهربانی. آنگاه نماز مغرب را با آداب و شرايط بجا می آوری، و پس از پايان نماز سه تكبير و تسبيح حضرت زهرا عليها السّلام می گويی و می خوانی:

خدا و فرشتگانش بر پيامبر درود می فرستد، ای كسانی كه ايمان آورده ايد، بر او درود فرستيد، و سلام كنيد،