ترجمه مفاتيح الجنان، ص: 62

بنا كند. و شيخ طوسی و سيد ابن طاووس و ديگران اين دعا را ذكر كرده و گفته اند: مستحب است در سحر شب جمعه اين دعا خوانده شود:

خدايا! بر محمّد و خاندان او درود فرست و در اين بامداد خشنودی خود را بر من ارزانی بدار، و ترس از خويش را در دلم جای ده، و دلم را از غير خود ببر، تا به غير تو اميد نبندم و جز از تو نترسم، خدايا! بر محمّد و خاندان او درورد فرست و مرا يقين استوار، و اخلاص بی شائبه و قدر خود، ببخش، ای برآورنده نيازهای پرسندگان! ای آن كه هرچه در نهاد خاموشان می گذرد می داند! بر محمد و خاندانش درود فرست و خواهشم را برآور، و گناهم را بيامرز و روزی ام را وسعت بخش و نيازهای درونی ام و حوائج براداران دينی ام و خانواده ام را برآورد، خدای من آروزوهای دور و سركش جز نزد تو ناكام است، همّتهای بلند جز آنكه بر گرد كوی تو گردد بيهوده باشد و راههای خرد بسته است جز به سوی تو، پس تويی اميد دلها و به سوی توست پناهگاه، ای گرامی ترين مراد، و بخشنده ترين درخواست شده! با همه وجودم به سوی تو گريخته ام، ای پناهگاه گريختگان، با بارهای گناه كه بر دوش می كشم، درحالی كه برای رسيدن به تو ياوری نمی يابم جز آگاهی از اينكه تو نزديك ترين كسی هستی كه اميد جويندگان به اوست و آنچه را كه نزد اوست راغبان آرزومندند، ای آن كه خردها را به معرفت خويش شكوفا ساخت، و زبانها را به ستايش خود گشود و آنچه را بر بندگانش منّت گذارد، برای ادای حق خود بسنده ساخت، بر محمّد و خاندان