حلال و حرام مالی، ص: 618

نمی توان با اين اشخاص مقايسه كرد. هيچ وقت نمی توانيم بگوييم شهدای ما هموزن شهدای كربلا هستند، اينها نخبگان عالم بودند. اين هفتاد و دو نفر هشت شبانه روز با اين گناهكاران صحبت كردند، فكر می كنيد چند نفر توبه كردند؟

حداقل سی هزار نفر در كربلا بوده اند، عده ای می گويند: هفتاد هزار نفر. همه زير بار پذيرش توبه نمی روند و قبول نمی كنند. از اين سی هزار نفر، سه نفر توبه كردند.

يعنی از هر ده هزار نفر يك نفر. يكی حرّ بن يزيد «1» و دو برادر به نام سعد و ابوالحتوف بن حارث انصاری عجلانی كوفی «2» بودند، حرّ بن يزيد اول صبح توبه

______________________________
(1)- بحار الأنوار: 44/ 314- 319، باب 37؛ «بَلَغَ عُبَيْدَ اللَّهِ بْنَ زِيَادٍ لَعَنَهُ اللَّهُ الْخَبَرُ وَ أَنَّ الْحُسَيْنَ عليه السلام قَدْ نَزَلَ الرُّهَيْمَةَ فَأَسْرَی إِلَيْهِ حُرَّ بْنَ يَزِيدَ فِي أَلْفِ فَارِسٍ قَالَ الْحُرُّ فَلَمَّا خَرَجْتُ مِنْ مَنْزِلِي مُتَوَجِّهاً نَحْوَ الْحُسَيْنِ عليه السلام نُودِيتُ ثَلَاثاً يَا حُرُّ أَبْشِرْ بِالْجَنَّةِ فَالْتَفَتُّ فَلَمْ أَرَ أَحَداً فَقُلْتُ ثَكِلَتِ الْحُرَّ أُمُّهُ يَخْرُجُ إِلَی قِتَالِ ابْنِ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله عليه و آله وَ يُبَشَّرُ بِالْجَنَّةِ فَرَهِقَهُ عِنْدَ صَلَاةِ الظُّهْرِ فَأَمَرَ الْحُسَيْنُ عليه السلام ابْنَهُ فَأَذَّنَ وَ أَقَامَ وَ قَامَ الْحُسَيْنُ عليه السلام فَصَلَّی بِالْفَرِيقَيْنِ فَلَمَّا سَلَّمَ وَثَبَ الْحُرُّ بْنُ يَزِيدَ فَقَالَ السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ فَقَالَ الْحُسَيْنُ وَ عَلَيْكَ السَّلَامُ مَنْ أَنْتَ يَا عَبْدَ اللَّهِ فَقَالَ أَنَا الْحُرُّ بْنُ يَزِيدَ فَقَالَ يَا حُرُّ أَ عَلَيْنَا أَمْ لَنَا فَقَالَ الْحُرُّ وَ اللَّهِ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ لَقَدْ بُعِثْتُ لِقِتَالِكَ وَ أَعُوذُ بِاللَّهِ أَنْ أُحْشَرَ مِنْ قَبْرِي وَ نَاصِيَتِي مَشْدُودَةٌ إِلَيَّ وَ يَدَيَّ مَغْلُولَةٌ إِلَی عُنُقِي وَ أُكَبَّ عَلَی حَرِّ وَجْهِي فِي النَّارِ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ أَيْنَ تَذْهَبُ ارْجِعْ إِلَی حَرَمِ جَدِّكَ فَإِنَّكَ مَقْتُولٌ ... فَضَرَبَ الْحُرُّ بْنُ يَزِيدَ فَرَسَهُ وَ جَازَ عَسْكَرَ عُمَرَ بْنِ سَعْدٍ إِلَی عَسْكَرِ الْحُسَيْنِ عليه السلام وَاضِعاً يَدَهُ عَلَی رَأْسِهِ وَ هُوَ يَقُولُ اللَّهُمَّ إِلَيْكَ أُنِيبُ فَتُبْ عَلَيَّ فَقَدْ أَرْعَبْتُ قُلُوبَ أَوْلِيَائِكَ وَ أَوْلَادَ نَبِيِّكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ هَلْ لِي مِنْ تَوْبَةٍ قَالَ نَعَمْ تَابَ اللَّهُ عَلَيْكَ قَالَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ ائْذَنْ لِي فَأُقَاتِلَ عَنْكَ فَأَذِنَ لَهُ فَبَرَزَ وَ هُوَ يَقُولُ: أَضْرِبُ فِي أَعْنَاقِكُمْ بِالسَّيْفِ عَنْ خَيْرِ مَنْ حَلَّ بِلَادَ الْخَيْفِ فَقَتَلَ مِنْهُمْ ثَمَانِيَةَ عَشَرَ رَجُلًا ثُمَّ قُتِلَ فَأَتَاهُ الْحُسَيْنُ عليه السلام وَ دَمُهُ يَشْخَبُ فَقَالَ بَخْ بَخْ يَا حُرُّ أَنْتَ حُرٌّ كَمَا سُمِّيتَ فِي الدُّنْيَا وَ الآْخِرَةِ.»

(2)- ابوحتوف انصاری كوفی: فرزند حارث انصاری عجلانی كوفی از شهدای كربلا و از اصحاب ابی عبدالله الحسين عليه السلام.

صاحب وسيلة الدارين به نقل از الحدائق الوردية و سماوی در كتاب خويش ابصار العين می گويند: از شهدای واقعه كربلاست كه در ركاب ابی عبدالله الحسين عليه السلام به شهادت رسيد. ابوحتوف و برادر وی سعد بن حارث انصاری از خوارج نهروان بودند و با عمر بن سعد به قصد مقابله و مقاتله با حسين به علی عليه السلام به كربلا آمده بودند. در روز دهم محرم الحرام هنگامی كه تمام اصحاب امام حسين عليه السلام به شهادت رسيده بودند و از اصحاب فقط سويد بن عمرو بن ابی مطاع خثعمی و بشير بن عمرو حضرمی باقی مانده بودند، ابی عبدالله الحسين عليه السلام ندای «الا من ناصر فينصرنا، الا من ذاب يذب عن حرم رسول الله» را سر دادند. زنان و كودكان خيمه گاه حسينی ندای سيد امام عليه السلام را شنيدند و شروع به فرياد و شيون كردند، ابوحتوف و برادر وی سعد بن حارث صدای زنان و كودكان آل رسول الله را شنيدند و وجدان آنها تكان خورد و به خود آمدند و شعار معروف و هميشگی خوارج را سر دادند «لاحكم الا الله و لاطاعة لمن عصاه» سپس اعلام كردند كه حسين فرزند دختر پيامبر اسلام صلی الله عليه و آله است كه ما آرزوی شفاعت جد او را در روز قيامت داريم چگونه با وی بجنگيم. در حالی كه آن حضرت در اين حال است و يار و ياوری ندارد. سپس به لشكريان ابن سعد حمله كرده و عده زيادی را كشته و جمعی كثير را زخمی و مجروح نمودند و هر دوی آنها در يك مكان به شهادت رسيدند، رضوان اللّه عليهما. شهادت ابوحتوف بعد از ظهر عاشورا (سال 61 ق) بود. قبر وی در مقبره دست جمعی شهداء واقع در حرم شريف حسينی شرق قبر مطهر، پايين پای امام عليه السلام است.

دايرة المعارف تشيع: 1/ 396.