مرگ و فرصت ها، ص: 243
«وَ مَرْيَمَ ابْنَتَ عِمْرانَ الَّتِي أَحْصَنَتْ فَرْجَها فَنَفَخْنا فِيهِ مِنْ رُوحِنا» «1»
می توانست اسم پدر حضرت مريم عليها السلام را نبرد، اما ممكن است كسی بگويد:
خدای متعال می گفت: مريم، مادر مسيح و به پسر نسبتش می داد، اما چرا او را به قبل- پدر- نسبت داده، گفت: بنت عمران؟
و همچنين حضرت مريم عليها السلام را به مادر نسبت داده است، در آن آيه ای كه مادر حضرت مريم عليها السلام به خدا گفت:
«رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ لَكَ ما فِي بَطْنِي مُحَرَّراً» «2»
اين كه حضرت مريم عليها السلام را به پدر و مادرش نسبت می دهد، اهميت و نقش عظيم وراثت را بيان می كند و حضرت مريم عليها السلام را به تنهايی مورد تحليل و تجزيه تربيتی قرار نمی دهد، چون پدر و مادر نقش عظيمی در آن دارند.
اتفاقاً يهودی های زمان مريم عليها السلام- از طريق پيغمبران گذشته به اين معنا آگاه شده بودند، چون هيچ امتی به اندازه بنی اسرائيل، پيغمبر در ميانشان مبعوث به رسالت نشد. خدا برای امت اسلام يك پيامبر فرستاد، شايد حدود نصف انبيا برای آنها مبعوث به رسالت شدند.
آنها از نقش پدر و مادر در تربيت يا بی تربيتی اولاد خبر داشتند. قرآن مجيد نيز آگاهی آنها را خبر می دهد. اين ها زمانی كه آمدند و عيسی عليه السلام را ديدند كه تازه به دنيا آمده بود، همه می دانستند كه حضرت مريم عليها السلام شوهر نكرده است. شهر نيز كوچك بود و عمران چهره معروفی بود، مادرش نيز زن بسيار والايی بود.
آمدند به حضرت مريم عليها السلام گفتند:
«ما كانَ أَبُوكِ امْرَأَ سَوْءٍ وَ ما كانَتْ أُمُّكِ بَغِيًّا» «3»
ای مريم! پدرت انسان بدی نبود، ما او را می شناسيم. مادرت نيز با كسی رابطه نامشروع نداشته، زن پاكدامنی است، پس اين بچه را از كجا آورده ای؟ يعنی از تو
______________________________ (1)- تحريم (66): 12؛ «و [نيز] مريم دختر عمران [را مثل زده است ] كه دامان خود را پاك نگه داشت و در نتيجه از روح خود در او دميديم»
(2)- آل عمران (3): 35؛ «پروردگارا! برای تو نذر كردم كه آنچه را در شكم خود دارم [برای خدمت خانه تو از ولايت و سرپرستی من ] آزاد باشد،»
(3)- مريم (9): 28؛ «ای خواهر هارون! نه پدرت مرد بدی بود و نه مادرت بدكاره بود [اين طفل را از كجا آورده ای؟].»
