وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي التَّذَلُّلِ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ
تذلل در پيشگاه پروردگار
﴿1﴾
رَبِّ أَفْحَمَتْنِي ذُنُوبِي ، وَ انْقَطَعَتْ مَقَالَتِي ، فَلَا حُجَّةَ لِي ، فَأَنَا الْأَسِيرُ بِبَلِيَّتِي ، الْمُرْتَهَنُ بِعَمَلِي ، الْمُتَرَدِّدُ فِي خَطِيئَتِي ، الْمُتَحَيِّرُ عَنْ قَصْدِي ، الْمُنْقَطَعُ بِي .
(1) الها گناهانم مرا خاموش كرده و سخنم قطع گرديده و دليلى براى دفاع از خود ندارم و من اسير كردههاى خودم و در گرو عمل خويشم و در خطايايم جبران و از بيرون رفتن از راه راستم سرگردان و در راه خويش ماندهام.
﴿2﴾
قَدْ أَوْقَفْتُ نَفْسِي مَوْقِفَ الْأَذِلَّاءِ الْمُذْنِبِينَ ، مَوْقِفَ الْأَشْقِيَاءِ الْمُتَجَرِّينَ عَلَيْكَ ، الْمُسْتَخِفِّينَ بِوَعْدِكَ
(2) پروردگارا نفس خويش را در جايگاه ذليلان و گناهكاران جاى دادهام در جايگاه انسانهاى بدبختى كه بر تو گستاخى نمودهاند و وعدههايت را سبك شمردهاند.
﴿3﴾
سُبْحَانَكَ أَيَّ جُرْأَةٍ اجْتَرَأْتُ عَلَيْكَ؟! وَ أَيَّ تَغْرِيرٍ غَرَّرْتُ بِنَفْسِي؟!
(3) خدايا تو منزهى! به چه جراتى بر تو گستاخى نمودم و به كدام غرورى بر نفس خويش مغرور گشتم؟!
﴿4﴾
مَوْلَايَ ارْحَمْ كَبْوَتِي لِحُرِّ وَجْهِي وَ زَلَّةَ قَدَمِي ، وَ عُدْ بِحِلْمِكَ عَلَى جَهْلِي وَ بِإِحْسَانِكَ عَلَى إِسَاءَتِي ، فَأَنَا الْمُقِرُّ بِذَنْبِي ، الْمُعْتَرِفُ بِخَطِيئَتِي ، وَ هَذِهِ يَدِي وَ نَاصِيَتِي ، أَسْتَكِينُ بِالْقَوَدِ مِنْ نَفْسِي ، ارْحَمْ شَيْبَتِي ، وَ نَفَادَ أَيَّامِي ، وَ اقْتِرَابَ أَجَلِي وَ ضَعْفِي وَ مَسْكَنَتِي وَ قِلَّةَ حِيلَتِي .
(4) مولاى من بر افتادن با صورت و لرزش قدمهايم به من رحم كن و به بردباريت بر نادانىام و به احسانت بر بىادبى من ترحم فرما زيرا كه من به گناه خويش اقرار مىكنم و به خطاهايم معترفم و اينك اين دست و موى جلوى سر من، به درگاهت التماس مىكنم و خود را براى قصاص تسليمت مىنمايم.
الها بر پيرىام و تمام شدن روزهاى عمرم و نزديكى مرگم و ضعف و درماندگى و بيچارگىام رحم كن.
﴿5﴾
مَوْلَايَ وَ ارْحَمْنِي إِذَا انْقَطَعَ مِنَ الدُّنْيَا أَثَرِي ، وَ امَّحَى مِنَ الَْمخْلُوقِينَ ذِكْرِي ، وَ كُنْتُ مِنَ الْمَنْسِيِّينَ كَمَنْ قَدْ نُسِيَ
(5) مولاى من در آن موقع كه بين من و دنيا جدايى مىافتد بر من رحم كن و يادم را از بين آفريدههايت زايل فرما تا از جمله فراموش شدگانى باشم كه كسى از او ياد نمىكند.
﴿6﴾
مَوْلَايَ وَ ارْحَمْنِي عِنْدَ تَغَيُّرِ صُورَتِي وَ حَالِي إِذَا بَلِيَ جِسْمِي ، وَ تَفَرَّقَتْ أَعْضَائِي ، وَ تَقَطَّعَتْ أَوْصَالِي ، يَا غَفْلَتِي عَمَّا يُرَادُ بِي .
(6) مولاى من هنگامى كه در خانه قبر صورتم و بدنم تغيير مىيابد و اعضاى بدنم از هم جدا مىشوند و بند بندم از هم پاشيده مىگردند بر من رحم كن، اى واى از غفلت من از آنچه درباره من اراده شده است.
﴿7﴾
مَوْلَايَ وَ ارْحَمْنِي فِي حَشْرِي وَ نَشْرِي ، وَ اجْعَلْ فِي ذَلِكَ الْيَوْمِ مَعَ أَوْلِيَائِكَ مَوْقِفِي ، وَ فِي أَحِبَّائِكَ مَصْدَرِي ، وَ فِي جِوَارِكَ مَسْكَنِي ، يَا رَبَّ الْعَالَمِينَ .
(7) مولاى من در هنگام حشر و نشرم در روز قيامت بر من رحم كن و در اين روز مرا همنشين اوليائت و در جايگاه محبانت قرار ده و در جوار رحمتت جايم ده اى خداى جهانيان.