انسان مؤمن قوانين دين را از روى خلوص نيّت اجرا مى كند و در اين زمينه نيازى به قوّه مجريه ندارد .
آن قانونى كه ريشه در سرّ سويداى دل و روح و جان آدمى داشته باشد ، بدون قوّه مجريه ، منهاى پليس و پاسبان اجرا مى گردد و متديّن واقعى به خود اجازه تخطّى ، در هيچ مرحله اى نمى دهد و اين گونه قانون هم فقط قانون دين است ؛ قانون دين است كه متديّن براى اجراء و بسط و نفوذ آن جان خود را تسليم و نهال آن را با خون خويش آبيارى مى كند ؛ قوّه مجريه قانون دين در نهاد متديّن مخفى است و عشق او به خدا و ترس از عقاب روز جزاست و اين حالت هرگز پيش نظر متديّن محو نمى شود و بدون دخالت ديگرى ، درصدد اجراى اين قانون است .
منبع : برگرفته از کتاب عرفان اسلامی استاد حسین انصاریان
