كسى كه به تعبير قرآن و روايات، آكل مال حرام باشد، مصرف كردن اين مال حرام، پنج خطر براى او در بردارد. اولين خطرى كه پيغمبر عظيم الشأن اسلام صلى الله عليه و آله مى فرمايد: اين است كه:«مات قلبه»
دل خورنده مال حرام مى ميرد. مى ميرد يعنى چه؟ منظور از اين مردن، مردن ظاهرى نيست كه ضربان قلب متوقف شود. ما دو مرگ داريم، يك مرگ بدن، كه اين مرگ بدنى براى خيلى ها ضرر ندارد، بلكه منفعت نيز دارد. مرگ به نظر مبارك اميرالمؤمنين عليه السلام براى خوبان عالم، اهل ايمان و پاكان، انتقال از يك خانه به خانه ديگرى است و انتقال بسيارى از اين افراد چنان راحت است كه به هيچ وجه احساس نمى كنند. «1»
حكايتى از رحلت علامه مجلسى
وجود مبارك علّامه مجلسى كه در كنار مسجد جامع اصفهان دفن شده اند، بنا به نقل شاگردان ايشان، سيد نعمت الله جزايرى، كه با قلم خود نوشته است: من بيست سال از عمر خود را شبانه روز در جلسه درس مجلسى بودم. ايشان مى فرمايد: قبل از شب هفت استادم، واقعاً كنار قبر ايشان بى قرار بودم، توان بلند شدن از كنار قبر را نداشتم، دلم نمى خواست بروم، دلم مى خواست شبانه روز كنار اين قبر بمانم. اين قدر كنار قبر مجلسى، گريه كردم كه بى حال شدم. نمى دانم به خواب رفتم يا خيلى بى حال بودم، ديدم كه قبر مرحوم مجلسى شكافته شد، و ايشان از قبر بيرون آمد و نشست كنار قبر، به من گفت: سيد نعمت الله، من بعد از مردنم فهميدم مردم. اين خوابى كه مرحوم سيد نعمت الله جزايرى از استاد خود نقل مى كند، با روايات ما ميزان است. اين مرگ هم به نظر اميرالمؤمنين نوعى انتقال است. فرد مؤمن در يك خانه اى در يك شهرى زندگى مى كرده، حالا يك مرتبه چشم خود را باز مى كند و مى بيند در عالم برزخ است.
منبع : مرکز علمی تحقیقاتی دارالعرفان الشیعی