پس تكليف چيست؟ «وَ مِن وَرَاءِهِم بَرْزَخٌ إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ»
تو را به جهانى بين دنيا و آخرت مى برم كه اسمش جهان برزخ است. در آنجا زندگى اى دارى كه نه دنياى كامل است و نه آخرت كامل، چون زندگى تو برپايه ضايع كردن عمر است. من سرمايه را به تو دادم، طرح دادم كه با آن چگونه تجارت كنى، اما به من پشت كردى و در مقابل انبيا و ائمه عليهم السلام كبر ورزيدى، شاخ و شانه كشيدى، اكنون كه هيچ چيزى ندارى، در عالم برزخ، تمام عمر ضايع شده ات را به صورت آتش به تو برمى گردانم؛ يعنى تو عمر خود را هيزم آتش كردى. خدا اين را در كجاى قرآن مى فرمايد كه در برزخ، عمر ضايع و تباه شده به صورت آتش برمى گردد؟ «النَّارُ يُعْرَضُونَ عَلَيْهَا غُدُوًّا وَ عَشِيًّا»
برزخ آثارى از دنيا دارد. يكى از آثارش روز و شب است كه هم روز دارد و هم شب. به همين خاطر خدا روز و شبِ برزخ را نام مى برد. اين برزخ آنان است. «وَ يَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ»
بعد از اين كه قيامت برپا شد، آن وقت بايد با راهنمايان خود كه اين ها را به تباه كردن عمر راهنمايى كردند، دست به دست هم بدهند و به جهنم بروند. نمى روند؟ خدا در قرآن مى فرمايد: «أَدْخِلُواْ»
وارد شويد! مگر بايد دلشان بخواهد كه به جهنم بروند؟ عمر ضايع شده، هيزم جهنم است كه در قرآن نيز همين تعبير آمده است: «فَكَانُواْ لِجَهَنَّمَ حَطَبًا» اين ها هيزم جهنم هستند. اين عمر، ضايع شده است.
منبع : مرکز علمی تحقیقاتی دارالعرفان الشیعی
