عبادت با امور دنيايى‏

انسان مؤمن وقتى سر سفره مى‏نشيند، از اول اين نيت را كرده است، ديگر لازم نيست كه به زبان جارى كند، به پروردگار عالم قلباً و عملًا گفته است: مى‏خورم تا توان بگيرم كه قدم مثبت بردارم. وقتى سر سفره مى‏نشيند، تا آخر عمرش هر لقمه‏ايى كه مى‏خورد، عبادت است و پاداش دارد. زيرا كه خدا در قرآن مجيد مى‏فرمايد:«كُلُواْ مِنَ الطَّيّبتِ وَ اعْمَلُواْ صلِحًا»  پس اين خوردن، به امر خدا انجام مى‏گيرد. يا مؤمن وقتى گريه مى‏كند، چه براى خدا، چه براى حضرت سيدالشهداء عليه السلام، به امر خدا گريه مى‏كند «3» چرا كه گريه مثبت، مورد توجه خداست: «وَإِذَا سَمِعُواْ مَآ أُنزِلَ إِلَى الرَّسُولِ تَرَى‏ أَعْيُنَهُمْ تَفِيضُ مِنَ الدَّمْعِ»
آيات قرآن، دعاى كميل، عرفه و زيارت كه مى‏كنند، گريه مى‏كنند. اين گريه عبادت است. زن و شوهر، دو رفيق، دو اهل مسجدى كه همديگر را مى‏بينند و به چهره همديگر تبسم مى‏كنند، اين تبسم در برابر چهره طرف مقابل، صدقه دادن در راه خداست كه آن نيز عبادت است. نگاه كردن به چهره پدر و مادر، گرچه هر دو كافر باشند، عبادت است. ديگر ما چون و چرايى با پروردگار نداريم. خدا گفته من كريم هستم، از زبان پيغمبر نيز گفته است كه به چهره پدر و مادرت با محبت نگاه كنى، مزد مى‏دهم، من كارى ندارم كه پدر و مادر تو چه كسى هستند. يا نگاه كردن به قرآن، و لو نخواند و نگاه كردن به كعبه، عبادت است. «1» در خانه بيكار نشستم، مى‏گويم: چرا عمرم را تلف كنم؟ به همسرم مى‏گويم: بيا به ديدن فاميل برويم. از وقتى اين زن و شوهر براى صله رحم قدم برمى‏دارند، تا وقتى به خانه برگردند، براى آنها عبادت محسوب مى‏شود، چون اين كار، اطاعت امر از خداست. «2» «يَصِلُونَ مَآ أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَن يُوصَلَ»
لازم نيست كسى را كه مى‏روم ببينم، مانند سلمان فارسى باشد، مقيّد كه نكرده‏اند. ممكن است از نظر دينى ضعيف باشند، كاهل نماز يا بى‏نماز باشند، ولى من به عنوان طبيب معالج به ديدن بيمار مى‏روم، چند بار كه بروم، با او مى‏گويم و مى‏خندم، با محبت حرف مى‏زنم و به او مى‏گويم: ما مؤمنين از شما خيلى خوش‏تر هستيم، مسجد مى‏رويم، با هم آشنا هستيم، مشكلى براى ما به وجود مى‏آيد، اهل مسجد مى‏آيند تا مشكل ما را حل كنند. اين گونه او را تشويق مى‏كنم، مى‏گويد: باشد، ما نيز با شما به مسجد مى‏آييم، ببينيم چه مى‏شود؟ وقتى مى‏آيد و فضاى مسجد، رفاقت، محبت و دست دادن مردم به همديگر، خانه هم ديگر رفتن، دور هم جمع شدن، در مسجد نماز جماعت، منبر، چايى، هيأتى و غذايى هست، پابند مسجد مى‏شود. هم صله رحم عبادت شد و هم گمراه و ضعيف الايمانى هدايت و تقويت شد.
پيغمبر صلى الله عليه و آله مى‏فرمايد: «وَ ايمُ اللّه لِأن يَهدِىَ اللهُ عز و جل عَلى يَدكَ رَجُلًا خَيرٌ لَك مِمّا طَلَعَتْ عَليهِ الشَّمسُ وَ غَرُبَتْ»  به خدا سوگند ثواب اين هدايت براى تو از آنچه كه آفتاب بر او مى‏تابد و غروب مى‏كند بهتر است. صله رحم رفتى، اما تجارت الهى كردى كه مقدار سودش را كسى نمى‏داند.
اين است كه پيغمبر صلى الله عليه و آله مى‏فرمايد:«طُولُ العُمْرِ فى طاعَةِ اللّهِ»  يعنى اين نعمت تداوم داشته باشد و عمر قطع نشود و چراغش زود خاموش نشود، خوشبختى در عمر طولانى‏اى است كه در طاعت خدا هزينه شود و طاعت خدا عبارت است از مجموعه كارهاى مثبت، چه درباره خدا، چه درباره مردم و يا براى خودم و حتى براى بى‏دين‏ها.