فارسی
پنجشنبه 24 آبان 1403 - الخميس 11 جمادى الاول 1446
قرآن کریم مفاتیح الجنان نهج البلاغه صحیفه سجادیه
0
نفر 0

بهشتيان و دوزخيان‏

لّلَّذِينَ أَحْسَنُواْ الْحُسْنَى » آنان كه عمر خود را تا حال به نيكى، زيبايى و درستى هزينه كردند، «أحسنوا» ماضى است. براى آنها چه چيزى در آخر زندگى مى ماند؟ «الْحُسْنَى » بهتر از عمرى كه هزينه كردند، براى آنها قرار دادم. يعنى چه؟ يعنى اينها خدمت كردند و من پاداش بهتر از خدمت را براى آنان قرار دادم. نماز خواندند، روزه گرفتند، كمك كردند. هر چيزى را كه مى خواهيد، حساب كنيد: «لّلَّذِينَ أَحْسَنُواْ الْحُسْنَى »
به تمام عبادات و خدمت هاى آنان، پاداش بهتر مى دهم. تمام است؟ مى فرمايد: نه. به همه عبادات و خدمت هاى آنان پاداش بهتر مى دهم، اما از نظر منِ خدا تمام نيست؛ «زِيَادَةٌ» ما اين اضافه را نمى دانيم چيست كه براى شما بگوييم. چيزهايى درباره اين «زِيَادَةٌ» نوشته اند، اما قانع كننده نيست. «وَ لَايَرْهَقُ وُجُوهَهُمْ قَتَرٌ وَ لَاذِلَّةٌ»
محال است اين ها نزد من خجالت زده باشند. كه در قيامت سر خود را پايين بيندازند و شرمسار و خجالت زده باشند، نه. اين ها خيلى عزيز، با منزلت، با رتبه و جايگاه بلند هستند. آخر آيه مى فرمايد: «أُوْلئِكَ أَصْحبُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خلِدُونَ»  اين هزينه كردن عمر در صراط مستقيم است. دوباره برمى گردد و آن كسانى كه در آيه اول، زندگى آنان را به آب مثال زده است، مى فرمايد: «وَ الَّذِينَ كَسَبُواْ السَّيَاتِ»
آن افرادى كه همه عمر، فقط براى شكم، گناه، معصيت، فريب، مكر، حيله، زندگى كردند، با اين ها چه مى كند؟
در آيه قبل مى فرمايد: آن كسانى كه عبادت و خدمت كردند، پاداش بهتر از آنها و زيادتر نيز مى دهم. اما اين هايى كه با من، انبيا، قرآن و ائمه عليهم السلام جنگيدند، همه چيز را زير پا گذاشتند، شانه بالا انداختند، سينه سپر كردند، هر چيزى خواستند گفتند، خوردند و بردند، زنا كردند، عرق خوردند، مال مردم را خوردند، جنايت كردند، فقط به اندازه گناهشان آنها را كيفر مى دهم. آنها را ذرّه اى اضافه تر جريمه نمى كنم.
اگر ما باشيم، گنهكار را به صد برابر جرمش به مجازات مى كشيديم، اما خدا تمام بدكاران عالم را به اندازه بدى آنان كيفر مى دهد. اما «وَ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ» تمام وجودشان را خوارى فرا مى گيرد، «مَّا لَهُم مّنَ اللَّهِ مِنْ عَاصِمٍ»
كسى از جانب خدا در قيامت اين ها را يارى نخواهد كرد. «كَأَنَّمَآ أُغْشِيَتْ وُجُوهُهُمْ قِطَعًا مّنَ الَّيْلِ مُظْلِمًا»
صورت اين ها در قيامت مانند اين است كه قطعه اى از شب بسيار تاريك، تمام صورت آنان را سياهى پوشانده است. اين ها را انگشت نما مى كنند و آبروى آنان را مى ريزند.«أُوْلئِكَ أَصْحبُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خلِدُونَ»
اين ها كل زندگى خود را به آتش كشيدند. به اين ظاهر زيباى زندگى دنياى آنها نگاه نكنيد.
والسلام عليكم و رحمة الله و بركاته


منبع : پایگاه عرفان
0
0% (نفر 0)
 
نظر شما در مورد این مطلب ؟
 
امتیاز شما به این مطلب ؟
اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی:

آخرین مطالب

نعمت های الهی - جلسه پانزدهم (2) - (متن کامل + عناوین)
بخش سوم: ظاهر معنوى و باطن مادى‏
علم پيشين حضرت حق و اختيار انسان‏
شكايت شاگرد امام صادق عليه السلام از فقر
نتيجه دنيايى تدين و راستگويى‏
حکایت مار گزیده نیش زبان
توصيفى از زنان بهشتى
عبادت پول، دستاويز شيطان
ارزش انسان به اندیشه و تفکر در حقایق هستی
تهران حسینیه حضرت قاسم دهه دوم صفر 94 سخنرانی هشتم

بیشترین بازدید این مجموعه

اتمام حجت خدا توسط بندگان خاص‏
توصيفى از زنان بهشتى
هدف خلقت از زبان امام على عليه السلام‏
عبادت پول، دستاويز شيطان
موسى بن جعفر عليهما السلام در زندان شيطان
چشمان در امان از گريه روز قيامت
نهج البلاغه نسخه‌ درمان بیماری های روحی
دهه اول محرم 94 مسجد حضرت امیر سخنرانی اول
تهران مسجد رسول اکرم دههٔ اوّل جمادی‌الاوّل 1395 ...
ابی‌عبدالله(ع)، مصداق اتمّ نیکی و تقوا

 
نظرات کاربر

پر بازدید ترین مطالب سال
پر بازدید ترین مطالب ماه
پر بازدید ترین مطالب روز



گزارش خطا  

^