شعری از مولانا جلال الدین رومی

روز عاشورا نمی دانی که هست 
ماتم جانی، که از قرنی بِه ست 

پیش مؤ من کی بود این قصّه، خوار؟ 
قدر عشق گوش، عشق گوشوار 

پیش مؤ من، ماتم آن پاکْ روح 
شهره تر باشد ز صد طوفان نوح 

چون که ایشان، خسرو دین بوده اند 
وقت شادی گشت، بگسستند بند 

سوی شادِرْوان دولت تاختند 
کُنده و زنجیر را، انداختند**زیرنویس=مثنوی، (چاپ نیکلسون)، ج 3، ص 318.@.