حالا به ماه رمضان، به محرم و صفر، به سحر و نيمه شبى برخورد مى كنند، يك يا الله گفتن، پشيمان شدن، باعث مى شود زندانى كه براى خودشان ساختند، ويران شود. چون قصد زندان سازى هم نداشتند؛ آن وقتى كه گناه مى كرده، غفلت در كار بوده، يا ياد حضرت حق و عالم به گناه نبوده است. سرش كلاه رفته، و وقتى بيدار شده و فهميده، باطنش جدى به عذرخواهى به پيشگاه مقدس حضرت حق افتاده است. اين ها محترم و با ارزش هستند، گرچه آلودگى هايى هم داشته باشند.
به اين گروه امر مى كند:
« يَـآأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُواْ اسْتَجِيبُواْ لِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يُحْيِيكُمْ »
اين نشان مى دهد كه روى حرفش با كسانى است كه زندان ساز براى خودشان نبودند، چراغ وجدان را خاموش نكرده اند، عقل را به اسارت هواى نفس ندادند، عاشق حق و حقيقت و تربيت هستند، دلشان هم مى خواهد رشد كنند، و شجره طيبه بشوند، كه همرنگ اوليا و انبيا عليهم السلام بشوند. همين حق را هم دارند.
به اين ها مى فرمايد: دعوت خدا و پيغمبر خدا را اجابت كنيد، كه خدا و پيغمبر صلى الله عليه و آله ، شما را دعوت كرده اند.
منبع : پایگاه عرفان
