محارم و زينت‏هاى زن

اگر مى خواهيد با مردها يك جا بنشينيد:

« وَ لاَ يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلاَّ لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ ءَابائِهِنَّ أَوْ ءَابَآءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنائِهِنَّ أَوْ أَبْنَآءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوَ نِهِنَّ أَوْ بَنِىآ إِخْوَ نِهِنَّ أَوْ بَنِىآ أَخَوَ تِهِنَّ أَوْ نِسََائِهِنَّ أَوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَـنُهُنَّ »

محرم اول شوهرتان است، بعد پدر، پدربزرگ، پدر شوهر، پسرهاى خودت، يا بچه هاى شوهرت از زن اولش كه مرده است، آنها محرم هستند. برادر، بچه هاى برادر، بچه هاى خواهر و زنان متدينه مؤمنه.

روايت وقتى در كنار اين آيه آمده است، گفته: به زنان مسلمان و مؤمنه بگو: رويشان را از زنان يهودى و مسيحى بگيرند، آنها نامحرم هستند.⁽¹⁾ يا كسانى كه در قديم رسم بود مى خريدند، و ملك يمين محسوب مى شدند.

« أَوِ التَّـبِعِينَ غَيْرِ أُوْلِى الاْءِرْبَةِ مِنَ الرِّجَالِ أَوِ الطِّفْلِ الَّذِينَ لَمْ يَظْهَرُواْ عَلَى عَوْرَ تِ النِّسَآءِ »

آنهايى كه پير شده و شهوتى ندارند، اگر رو و مويت را ببيند عيبى ندارد. يا بچه كوچكى كه اين ها را درك نمى كند.

« وَلاَ يَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِيُعْلَمَ مَا يُخْفِينَ مِن زِينَتِهِنَّ »

كفشى نپوشند كه وقتى در كوچه راه مى روند، صداى النگو و گوشواره و گلوبندشان را نامحرم بفهمد.

بعد از آن كه خودت را از نامحرم ها پوشاندى، تازه خدا مى فرمايد:

« وَ تُوبُوآاْ إِلَى اللَّهِ جَمِيعًا أَيُّهَ الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ »

توبه كن، مردها! شما هم توبه كنيد، تا روى رستگارى را ببينيد.