چهل و دو سال پيش، وقتى آيت الله العظمى بروجردى سكته قلبى كرد و دكترهاى ايران گفتند كه حتما بايد پرفسور موريس را كه آن موقع، بهترين دكتر قلب بر روى كره زمين بود، از پاريس بياوريم. با پرفسور موريس تماس گرفتند كه زودتر خود را به بالين آقاى بروجردى برساند. من كاملًا يادم است كه براى آوردن دكتر چه سرعت عملى به كار بردند. آقاى بروجردى روز سه شنبه سكته كرده بود و آن ها توانستند روز چهارشنبه پرفسور موريس را به قم بياورند. پروفسور موريس كه آقاى بروجردى را معاينه كرد، به او گفته شد، به آقاى بروجردى چه غذايى بدهيم؟ او هم در جواب گفت: هر غذايى مى خواهيد، به ايشان بدهيد، ولى بايد با غذا سالادى هم بدهيد كه سركه در آن باشد. دكترها گفتند: آقاى پرفسور! ما ايرانى ها مريض را از خوردن سركه پرهيز مى دهيم و به او مى گويم، سركه نخور كه خيلى برايت بد است. پرفسور گفت: يكى از داروهايى كه مى تواند رگ هاى ايشان را باز كند، فقط سركه است. البته، در صبح پنجشنبه، كلى آقاى بروجردى مقدارى كم كار شد و اور ايشان چنان بالا آمد كه نتوانستند آن را پايين بياورند، و ايشان از دنيا رفت.
امروز در دنيا درمان با سركه براى خود جايگاهى دارد ، امّا همين سركه، ديروز شراب بوده است:
اى صوفى شراب آنگه شود صاف كه در شيشه بر آرد اربعينى حافظ اما حوصله و صبر ما كم است. اگر ما يك يا دو ماه به تمام معنا آدم خوبى بشويم، تمام درهاى رحمت خدا بر روى ما باز مى شود. اميرمؤمنان عليه السلام فرمود: بسته بودن درهاى رحمت خدا، به تناسب آلودگى هاست، و اگر آلودگى ها كنار برود، درهاى رحمت الهى باز مى شود.
منبع : پایگاه عرفان
