خورشيد يك ميليون و سيصد هزار برابر زمين است. اين بار به اين سنگينى، در فضا نه آن را با زنجير به بالا بسته اند، نه ستون زيرش هست، چند ميليارد سال هم همين طور مانده است. مى گويند: هر دورى كه در فلكِ خودش مى زند، از نقطه اى كه شروع مى كند تا به نقطه بعدى برسد، يك دور زدنش شش ميليارد سال طول مى كشد. حالا چند دفعه هم از اين دورها زده است، خدا مى داند.
اين ها كار كيست؟ راحت مى گويم: الله! هيچ كس هم قبول نكند، اما خودم آن قدر شاد و راحتم كه اصلاً شمردنى نيست. مى گويم: خدا.
اين حلزونى كه برگ كاهوخور است، برگ كاهو نرم نيست، براى ما نرم است. اين حيوان صدف دارد. اصل هيكلش به اندازه عدس معمولى است. يك دهان دارد كه از سوزن معمولى كوچك تر است. سر سوزن چقدر كوچك است؟ دهان اين حيوان كوچك تر است.
خدا در اين دهان بيست و پنج هزار و ششصد دندان كاشته است. مى گويند: چه كسى اين كار را كرده است؟ اين دانشمند مى گويد: راحت مى گويم: خدا.
دانشمندان خارجى بايد اين حقيقت را درك كنند:
« أَلاَ بِذِكْرِ اللَّهِ تَطْمَـئِنُّ الْقُلُوبُ »
آيه شريفه مورد بحث مى گويد:
« خَتَمَ اللَّهُ عَلَى قُلُوبِهِمْ وَ عَلَى سَمْعِهِمْ وَ عَلَى أَبْصَـرِهِمْ غِشَـوَةٌ وَ لَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ »
بعضى ها مؤمن هستند، اما بى دين و از حزب اللهى، حزب الشيطان مى شوند.
من در مقابل آنها چكار مى كنم؟ اول آيه سؤال مى كند، آخر آيه خودش جواب مى دهد.
اول آيه مى فرمايد: « كَيْفَ »؟ اين از ادات سؤال است. در عين حال از ادات تعجب هم هست.
منبع : پایگاه عرفان
