اینکه گفته می شود – الواحد لایصدر عنه الا الواحد : این معنا در صاردات و علل و معلولات طبیعه صادق است ، زیرا فاقد شی نمی تواند معطی شی باشد . و پروردگار متعال از همه مفاهیم حدود و قیود ( محدودیت به ماده ، محدودیت به زمان و مکان ، محدودیت جسمانیت ، محدودیت ذاتی ) منزه است . ذات پاک او در عین تجدد و غیر متناهی بودن ، همه صفات و اسماء و نیروهای گوناگون را دارد : و هو فی و حدته کل القوی . و این قدرت و توانایی غیر محدود با اختیار داشتن مطلق ، مبدء هر گونه عمل و ایجاد و خلق و صنع و تقدیر است . و عناوین ، صدور ، و معلول ، سببیت ، و امثال این کلمات درباره ذات پاک غیر محدود پروردگار متعال غلط است ، زیرا این عناوین موجب محدود بودن و ضعف و محکوم بودن است .