رضايت امام حسين عليه السلام در روز عاشورا براى ما قابل درك نيست،اما وقتى كه يك بچه يك ماهه مى ميرد، صدبار پدر و مادرش مى گويند: نمى شد اين را نگاه دارى؟ قدرتش را كه داشتى؟ توانش را كه داشتى. مرگ را مى فرستادى سراغ يك كاسب، اين چه بساط و چه اوضاعى است. اما معرفت ابى عبدالله عليه السلام را با عالم مقايسه كنيد كه مى داند خدا مى توانست تمام دشمن را در عراق و در شام يك لحظه نابود كند، كليد حكومت كره زمين را به ابى عبدالله عليه السلام بدهد، اما نمى خواست، امام به نخواستن خدا، با تمام وجود اعلام رضايت كند و به اين پيشامد سهمگينى كه شده اعلام رضايت كند.
اين را در سخنرانى به اين راحتى نمى شود فهميد، اين را بايد فكر كنيد و ببينيد اوج رضايت اولياى خدا از خدا تا كجاست؟ كه به تمام نخواستن ها و خواسته هاى خدا، رضايت كامل دادند.
منبع : پایگاه عرفان
