خسران خرج نعمات در گناه

يك كسى صبح بخورد، ظهر هم بخورد، خوب كه قوى شد، آن وقت غروب با يك زن نامحرم قرار بگذارد، براى اين كه دو ساعت با او باشد و با او زنا كند، يعنى مجموع نعمت هاى خدا را بردارد و تحويل گناهان و معاصى و تخلفات ديگر بدهد.

به جاى آنكه چشمش را از سفره عالم پرنور كند، اين نور را خرج ظلمت كند. تمام اين نور الهى را بر چهره هاى زنان و دختران و پسران و شهوات حيوانى مى اندازد و خرج گناه مى كند.