چنان قرآن را پيدا مى كند كه وقتى قرآن را باز مى كند و شروع به خواندن مى كند:
« إِذَا ذُكِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ و إِذَا تُلِيَتْ عَلَيْهِمْ ءَايَـتُهُ زَادَتْهُمْ إِيمَـنًا »
دردهاى خود را با قرآن دوا مى كند و راه صحيح قيامت را راحت پيدا مى كند. هر كس به او مى گويد: چرا دروغ نمى گويى؟ مى گويد:
« يَخَافُونَ يَوْمًا تَتَقَلَّبُ فِيهِ الْقُلُوبُ وَالْأَبْصَـرُ »
جواب خدا را در قيامت چه كنم؟ مى گويند: چرا حرام نمى خورى؟ مى گويد: چه جوابى به خداوند روزى دهنده حلال بدهم؟ مى گويند: چرا مانند ديگران زندگى نمى كنى؟ مى گويد: با چه طاقتى به جهنم بروم؟ به قدرى زيبا قيامت را مى بيند كه اميرالمؤمنين عليه السلاممى فرمايد:
« فهم و الجنّة كمن رآها و هم و النار كمن قد رآها »
گويا بهشت و جهنم را با همين دو چشم مى بينند. به قدرى اين انسان هاى نوردار، منظم، با وقار، با ادب، با خير و با منفعت هستند كه خدا مى داند.
آخرين آيات سوره آل عمران را ببينيد:
« الَّذِينَ يَذْكُرُونَ اللَّهَ قِيَـمًا وَقُعُودًا وَعَلَى جُنُوبِهِمْ وَيَتَفَكَّرُونَ فِى خَلْقِ السَّمَـوَ تِ وَالْأَرْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هَـذَا بَـطِلاً سُبْحَـنَكَ فَقِنَا عَذَابَ النَّارِ »
اين مقوله در حقّ اوليائش با اين جملات تمام مى شود:
« فَاسْتَجَابَ لَهُمْ رَبُّهُمْ »
تمام خواسته هاى مثبت اينان را جواب دادم. استجابت دعاهاى آنان را امضا كردم. به تدريج خواسته هاى آنان تا آخر عمر ظهور پيدا مى كند. اينان رفقاى من هستند و من عاشق اينان هستم. اگر از من چيزى بخواهند، من رو برنمى گردانم.
منبع : پایگاه عرفان
