تفسير « كلمة اللّه‏ » چيست ؟

« ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلاً كَلِمَةً طَيِّبَةً كَشَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ و فَرْعُهَا فِى السَّمَآءِ * تُؤْتِى أُكُلَهَا كُلَّ حِينِ ... »

 قرآن مجيد از وجود مسيح به «كلمه»، تعبير كرده است :

« إِذْ قَالَتِ الْمَلَـلـءِكَةُ يَـمَرْيَمُ انَّ اللَّهَ يُبَشِّرُكِ بِكَلِمَةٍ مِنهُ اسْمُهُ الْمَسِيحُ »

  در سوره لقمان مى‏گويد : همه موجودات عالم «كلمة اللّه‏» هستند. يوسف هم كلمه‏اى از كلمات خدا است. كلمه انسانى، از مصاديق همين آيه است كه « ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلاً كَلِمَةً طَيِّبَةً ». كلمه طيبه، ريشه در خدا « أَصْلُهَا ثَابِتٌ »دارد ؛ چون قرآن مى‏فرمايد كه بعضى از درخت‏ها ريشه در جهنم دارند :

 « إِنَّهَا شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِى أَصْلِ الْجَحِيمِ »

 خدا حق است ؛ يعنى ثابت است : « أَصْلُهَا ثَابِتٌ ». ريشه اين شجره، ثابت است ؛ يعنى حق و خدايى است. شاخ و برگ آن، آسمان معنويت را پر كرده و ميوه‏اش دائمى شده است. امروزه هم كه چند هزار سال از سفر يوسف گذشته است، اگر بخواهيم مى‏توانيم، از طريق داستان يوسف در قرآن، از ميوه آن شجره، روح و عقل و فطرت و اخلاق خود را تغذيه كنيم.