پیامبران وائمه طاهرین علیهم السلام به همه انسانها پیام دادند خود را محدود به دایره مادیات ندانید، شما موجود برتر و والاتر هستید. امیرالمومنین علیه السلام میفرماید: «اتَزْعَمُ انَّكَ جِرْمٌ صَغْيِرٌ وَفيْكَ انْطَوىَ الْعالَمُ الْاكْبَر وَانْتَ الْكِتابُ الْمُبِيْنُ الَّذِى بِاحْرُفِهِ يَظْهَرُ الْمضْمَرُ» تو خیال کردی که ماده کوچکی هستی، عالم بزرگی در وجود تو نهاده شده است.کسی که خود را کوچک و محدود به حدود مادی بداند در دنیای خیالات است، یعنی با ملاک عقل و وحی خداوند خود را نظر نکرده است.
انسان کتاب دیگری از عالم آفرینش در تعریف پروردگار حکیم است که از هرحرف کتاب وجود او، سرّی آشکار می شود و رمزی میتواند گشوده شود. او کتاب مبین نام قرآن است.
درحدیث قدسی آمده است: «الإنسانُ سِرّى وَأنَا سِرُّهُ.» انسان راز من است و من هم راز انسان هستم. البته کسانی که اهل معرفت و واقعیات هستند به خاطر معرفتی که کسب کردند هرگز جاهل به جایگاه والای خود نبودند. قدر خود را شناختند و با قدرشناسی تبدیل به کلمة الله انسانی و قرآنی شدند. براساس آیه پایانی سوره بینهاز تمام موجودات عالم عبورکردند و به مقاماتی رسیدند که هیچ موجودی به آن جایگاه دسترسی نمی یابد.
بابا طاهرحکیم و اهل معرفت خطاب به انسان میگوید:
دلا غافل ز سبحانی چه حاصل مطیع نفس و شیطانی چه حاصل
بود قدر تو افزون از ملائك تو قدر خود نمى دانى چه حاصل
ای انسان بیخبر از خدای منزه از هر عیب، به خاطر بیخبری نمیدانی که تو را از چه آفریده است، چون او را نمیشناسی و کاملا از نفس خود هم غافل هستی. هشتاد سال عمر در غفلت سپری می شود.
منبع : پایگاه عرفان