برخی غم‌ها و شادی‌ها انسان را بهشتی می‌کند

استاد حسین انصاریان، مفسر قرآن کریم طی سخنرانی در حسینیه هدایت به مناسبت ماه مبارک رمضان، با بیان اینکه بخشی از خطابه‌های قرآن کریم، گفتگوهای وجود مقدس حضرت حق با بندگان ویژه و خاص خود است، اظهار داشت: در این خطابه‌ها، اوامر و دعوت‌هایی است که متوجه عباد ویژه خداوند است و این بندگان نیز عاشقانه تا آخر عمر به اوامر و دستورات الهی عمل می‌کنند. بیشتر فعل‌هایی که در قرآن درباره این بندگان به کار برده شده مضارع است به این معنا که اعمال بندگان ویژه خداوند همواره دوام دارد و تحت هیچ شرایطی خواسته‌های پروردگار را تعطیل نمی‌کنند. برای چنین بندگانی، رنج‌ها و خوشی‌های زندگی در عمل به دستورات پروردگار اثری نمی‌گذارد و در عبادات بدنی، عبادات مالی، حقوق واجب و حالات درونی آنها سستی به وجود نمی‌آید.

وی در ادامه با ذکر حدیثی از حضرت محمد(ص)، تصریح کرد: پیغمبر اسلام(ص) می‌فرمایند وقتی یک بنده سجده می‌کند و کمی طول می‌کشد، فریاد شیطان بلند می‌شود که این انسان کمر من را شکست؛ البته سجده‌ای ارزشمند است  که آن را بفهمم و من را در ارتباط با وجود مقدس پروردگار قرار دهد یعنی وقتی می‌گویی «سبحان الله» همۀ وجودت بگوید که من پروردگارم را از هر عیب و نقصی منزه می‌دانم و اگر عیبی در من و زندگی‌ام است برای خودم و ضعف ایمان من است چرا که خداوند عالم، خیرساز است.

این استاد حوزه علمیه ادامه داد: گاهی انسان گرفتار اندوه مثبت می‌شود یعنی دربارۀ خود فکر می‌کند و حسرت می‌خورد که چرا آن وقتی که جوان بودم بیشتر عبادت نکردم و در راه خدا قدم بیشتری برنداشتم؛ همین غصه، عبادت است. از طرفی برخی اوقات دچار ترس مثبت می‌شویم یعنی می‌ترسیم که به خاطر بعضی از گناهان خانوادگی، اجتماعی و یا فردی، دچار جریمۀ الهی شوم؛ این خوف و ترس نیز، عبادت است. در قرآن آمده است که گاهی ترس‌‌های شما، بهشتی‌تان می‌کند؛ گاهی هم خوشحالی‌‌های شما بهشتی‌تان می‌کند به این معنا که وقتی کار نیکی انجام می دهید خوشحال هستید که خداوند توفیق چنین عملی را به شما داده و این شادی، ارزشمند است.

استاد انصاریان افزود: از حضرت رضا(ع) پرسیدند بهترین بندگان خدا چه کسانی هستند؟ امام رضا(ع) چندین ویژگی را برشمردند و پاسخ دادند: بهترین بندۀ خدا کسی است که وقتی کار نیکی انجام می‌دهد، از اینکه خداوند وی را برای این کار انتخاب کرده است، خوشحال می‌شود. ویژگی دیگر این است که وقتی دچار گناه می‌شوند، استغفار می‌کنند و از خدا طلب بخشش می‌کنند. حضرت رضا(ع) می‌فرمایند وقتی خداوند به این بندگان نعمتی می‌دهد بلافاصله به صورت عملی-نه فقط زبانی- خداوند را شکر می‌کنند؛ همچنین اگر دچار یک بلایی شوند، صبر و حوصله می‌کنند تا زمان ابتلا سرآید و هنگامی که با ظالمی مواجه شدند، از او گذشت می‌کنند و آبروی کسی را نمی‌برند.

این مفسر قرآن کریم خاطرنشان کرد: خداوند یک خطاب هم به ما گنهکاران دارد که غیر از خطاب به انبیا و ائمه است و چون ما را دوست دارد، به صورت ویژه با ما حرف می‌زند. پرودگار در قرآن به ما بندگان گنهکار خود می‌فرماید اگر لغزیدی و اشتباه کردی، مبادا از رحمت من دلسرد و ناامید شوی؛ هر تعداد گناه که در پرونده‌ات است تو را می‌بخشم چرا که تو با خدایی روبرو شده‌ای که غفور و رحیم است.