عشق به امام حسین یک امر قلبی است و اعضا و جوارح انسان فقط ابزار هستند و این مایه قلب است که همه اعضا و جوارح را بکار می‌گیرند و جهت می‌دهد
از کوزه همان برون تراود که در اوست.

زمانی خدا در قرآن، ما را «یا عبادی، ای بندگانم!» صدا می‌زند که دینداری، عبادت و اخلاق را به‌کار گیریم، اینجاست که دیگر بندهٔ شیطان، هوای نفس و شهوات نیستیم.

زینب کبری(س) می‌فرمایند: هر وقت پدرم می‌خواستند حسین(ع) را صدا بزنند، اول از جا بلند می‌شدند، بعد هم با اسم صدا نمی‌کردند بلکه می‌فرمودند « یا ابا عبدالله »

اصفهان، بیت الاحزان، تابستان98

از منظر امام رضا(ع) سلاح کارساز در میدان نبرد با دشمنان بیرونی و درونی توجه ویژه به دعاست.

اگر می‌خواهیم در این دنیا غریب و تنها نباشیم باید با خدا و اهل‌بیت و قرآن رفیق باشیم.

جلسه ماهیانه، حسینیه هدایت، 98/11/3

ائمه معصومین(ع)، از بین شب‌های احیاء، به سومین شب، بیشتر نظر داشتند. 
یقین بدانید، اگر کسی امشب، توبه واقعی کند، حتماً گناهانش را می‌بخشند

مؤمن واقعی مثل زنبور عسل است و شیرین‌ترین ارزش‌ها را تولید می‌کند، اسلحه‌اش را هم برای دشمن واقعی آماده نگه می‌دارد.

تهران، حسینیه حضرت ابوالفضل(ع)، محرم96

اهل دل، سالکان راه خدا و شیفتگان باطن عالم هستند درحالیکه جاذبه‌ها و علایق خلاف راه خدا را پوچ می‌دانند.