سلام بر تو ای ابا الحسن اى امير مؤمنان، و سلام و رحمت و بركات خدا بر تو باد، خدا پاداشت را در مصيبت فرزندت حسين نيكو گرداند،

از ايشان به سوى خدا و شما بيزارم و به خدا تقرّب میجويم،و پس از آن به شما نيز با دوستى نسبت به شما و دوستى نسبت به دوستان شما،،و به بيزارى از دشمنانتان،و برپاكنندگان جنگ با شما،و به بيزاری از شيعيان و پيروان آنها

و تو را سپاس اى ديرينه سپاس و تو را سپاس اى راست وعده، اى وفادار به عهد اى سپاه توانا، اى مجد و عظمتت پايدار و تو را سپاس اى بلند پايه ، اى پاسخگوى خواسته ها،

خدا در پرتو دوستى شما،دستورات دينمان را به ما آموخت،و از دنيايمان آنچه كه فاسد شده بود،اصلاح نموده، و به موالات شما دين كامل شد،و نعمت عظمت يافت، و جدايى به گردهمايى رسيد،

و ساختمان سپهر گردون را در اندازه هاى زيبايش محكم نمود، و پرتو خورشيد را به روشنايی شعله ورش در همه جا برافروزد، اى آن كه بر ذاتش دلى است و از شباهت و هم گونگى با آفريده گانش منزّه است و شأنش از سازگاری با كيفيّات مخلوقاتش برتر است،

پس من شهادت می دهم كه تنها تويى خدا، بالابرنده اى براى آنچه بر زمين نشاندى نيست و نه زمين زننده اى براى آنچه بالا بردى و نه عزّت بخشى آن را كه تو خوارش كردى،

و از حكومتش راه گريزى نيست، و از شدّت خشمش پناهگاهى وجود ندارد و از انتقامش راه نجاتى نمى باشد، رحمتش بر خشمش پيشى گرفت،

خدايا لعنت كن جمعيتى را كه به كارزار با حسين فرزند دختر پيامبرت فرود آمدند، و با او جنگيدند، و ياران‏ و ياوران و كمك‏كاران و دوستان و شيعيان و دوستداران اهل بيت و فرزندانش را كشتند،