آشنايی با كرامات اهل بيت(ع)، ص: 7

اين سخن، موضع خداوند نسبت به شرك است. حالا همين خدا با اين موضع گيری سخت، چه در برابر خود شرك كه گفته است: ظلم عظيم است، و چه در اين كه گفته من شرك را نمی آمرزم. حالا شما بگو خدايا به كبريائت برنمی خورد، مشركين را هم بيامرز. نه اراده ازليش تعلّق گرفته به اين كه بعد از مردن، هيچ مشركی را نبخشد. معلوم می شود، مشرك خيلی مورد نفرت خدا است. حالا همين خدا، در سوره توبه به پيغمبر: می گويد، كه اگر لحنش را نگاه كنيد، لذّت می بريد. آدم دلش می خواهد برای چنين خدايی بميرد، از بس كه اين خدا خوب است: (وَ إِنْ أَحَدٌ مِنَ الْمُشْرِكِينَ اسْتَجارَكَ ) «1»:

______________________________
(1) 1. توبه: 6.