پرسشها و پاسخها، ص: 64
هنگامی كه موجودات در آغاز با هم ازدواج كردند، تنبلی و سستی با هم پيمان زوجيّت بستند و فرزندی از آن ها به نام فقر متولّد شد.
در حديث ديگری امام صادق عليه السلام می فرمايند:
«لاتَكْسَلُوا في طلَبِ مَعايِشِكُمْ فانَّ آبائَنا كانوا يَرْكُضُونَ فيها ويَطْلُبُونَها» «1»
. در طلب نيازهای زندگی تنبلی نكنيد چرا كه پدران ما به دنبال آن می دويدند و آن را طلب می كردند.
امام باقر عليه السلام نيز در همين رابطه می فرمايد:
«إنّی لَأبْغَضُ الرّجلَ أنْ يكونَ كسلاناً عن أمر دُنياهُ وَمَن كَسِلَ عَنْ أمْرِ دنياهُ فَهُوَ عَنْ أمْرِ آخِرَتِه أكْسَل» «2»
. من مردی را كه در امر دنيايش تنبل باشد مبغوض می دارم كسی كه در كار دنيايش تنبل باشد در كار آخرتش تنبل تر است.
______________________________ (1) مَن لا يحضره الفقيه: 3/ 157، حديث 3576؛ وسائل الشيعه: 17/ 60، حديث 21980.
(2) الكافی: 5/ 85 حديث 4؛ وسائل الشيعه: 17/ 59 حديث 21973.
