پرسشها و پاسخها، ص: 199

حقيقت ثابت می شود كه انبيای الهی از هر گونه گناه، خطا، لغزش، انحراف و گمراهی پاك و مبرّا هستند و بدون داشتن چنين مقامی (عصمت) هدف بعثت حاصل نمی گردد.

شيخ صدوق رحمه الله می فرمايد: ما در مورد انبيا و ائمّه و ملائكه الهی معتقد به عصمت و پاكی آنان هستيم و كسی كه عصمت آن ها را نفی نمايد نادان می پنداريم چرا كه انبيا در تمام مراحل زندگی در اوج كمال و دانش و تقوا قرار داشته اند «1». امّا برای روشن شدن سؤال دو نوع پاسخ را بيان می كنيم؛ پاسخ اجمالی و پاسخ تفصيلی.

الف: پاسخ اجمالی

گناه مصاديق و مراتب گوناگونی دارد كه با تفكيك آن ها از يكديگر بسياری از اشتباهات و اشكال هايی كه درباره عصمت پيامبران و اوليای خاص خدا مطرح شده است حل خواهد شد اين موارد عبارتند از:

1- مخالفت با اوامر و نواهیِ «مولوی» كه در محدوده واجب و حرام مانند دروغگويی، دزدی، ترك واجبات و ارتكاب محرمات، شكل گرفت و رايج ترين معنای گناه همين مورد است. دلايل عقلی و نقلی، بر

______________________________
(1) اعتقادات، شيخ صدوق: 96، باب 36.