ترجمه صحيفه كامله سجاديه، ص: 282

روی عمد تو را معصيت كردم. منم كه خود را به وقت گناه از بندگانت مخفی كردم؛ ولی آشكارا به مخالفت با تو برخاستم. منم كه از بندگانت ترسيدم؛ ولی خود را از تو ايمن و آسوده ديدم. منم كه از عذابت نهراسيدم و از عقاب و خشمت نترسيدم. منم كه بر خود جنايت كردم. منم كه در گرو بلاهای خود هستم.

منم كه حيايم اندك است، و گرفتاری و رنجم طولانی است. به حق آن كه او را از ميان آفريده هايت اختيار كردی، و به كسی كه برای خود برگزيدی، به حق كسی كه از ميان مخلوقاتت انتخاب كردی، و برای شأن خود پسنديدی، به حق كسی كه طاعتش را به طاعت خود وصل كردی و نافرمانيش را هم چون نافرمانی خود قرار دادی، به حق كسی كه دوستيش را به دوستيت مقرون ساختی و دشمنيش را به دشمنيت ارتباط دادی. مرا امروز به جامه عفو و رحمتت بپوشان؛ چون پوشاندن بر كسی كه به پيشگاهت زاری و ناله كرد، و از گناهش بيزاری جست، و در حال توبه و درخواست آمرزشت به تو پناه آورد، و مرا همان گونه كه اهل طاعتت و اهل قرب در درگاهت و منزلت و مقام در پيشگاهت را سرپرستی می كنی، سرپرستی كن.

و مرا مخصوص گردان، به آنچه مخصوص می گردانی كسی را كه به پيمانت وفا كرده و خود را برای تو به زحمت انداخته و در به دست آوردن خشنوديت خود را خسته كرده، و مرا به خاطر كوتاهی در حقّت، و تجاوز از اندازه و قدرم نسبت به حدودت، و پا فرا گذاشتن از عرصه گاه احكامت مؤاخذه مكن، و مرا به مهلت دادنت به بلای استدراج مبتلا مكن. «استدراج عبارت است از واگذاشتن عبد به خودش تا قدم به قدم و كم كم به گناهش ادامه دهد، و در عذابش شتاب نشود تا خداوند ناگهان و غافل گيرانه او را فراگيرد.» مانند استدراج كسی كه خير و نيكی نزدش را از من بازداشته، و برای تو در رسيدن نعمتش به من حسابی باز نكرده.