ترجمه صحيفه كامله سجاديه، ص: 126

دعای 21 هجوم اندوه و نگرانی از گناه

خدايا! ای بی نياز كننده فرد ناتوان! و ای حافظ بندگان از حادثه ترسناك! خطاها مرا دچار تنهايی كرده؛ پس هم نشينی كه وزرو وبال و عذاب خطاها را از من دفع كند برايم نيست، و از تحمل خشمت ناتوان شده ام، و نيرو دهنده ای برايم نمی باشد، و بر ترس ديدارت، به وقت مرگ و قيامت، آنهم ديداری نامناسب و هولناك نزديكم، و آرام بخشی برای ترسم وجود ندارد.

اگر مرا بترسانی چه كسی در برابر تو امانم می دهد؟ و اگر تنهايم بگذاری چه كسی مرا ياری می دهد؟ و اگر ناتوانم سازی چه كسی مرا تقويت می كند؟

ای خدا! منِ پرورده را جز پروردگار پناه نمی دهد، و شكست خورده را جز پيروز امان نمی بخشد، و خواسته شده را جز خواستار كمك نمی كند.

ای خدای من! تمام آن وسايل و اسباب به دست اراده توست، و گريزگاه و پناهگاه به سوی توست، پس بر محمد و آلش درود فرست، گريزم را پناه ده، و خواسته ام را روا كن. خدايا! اگر روی كريمت را از من بگردانی، يا مرا از احسان بزرگت محروم كنی، يا روزيت را از من دريغ ورزی، يا رشته پيوندت را از من بگسلی، راهی برای دست يابی، به هيچ يك از آرزوهايم جز تو نيابم، و بر آنچه پيش توست، جز به ياری تو دست رسی پيدا نكنم؛ چرا كه من بنده تو،