ترجمه صحيفه كامله سجاديه، ص: 131
جانب من می آيد، به طاعت و بندگيت مشغول دار، تا ذره ای از خشمت را دوست نداشته باشم، و نسبت به ذرّه ای از خشنوديت خشم نورزم.
خدايا! بر محمد و آلش درود فرست، و دلم را برای دوستيت خالی كن، و به ياد خود مشغول ساز، و به بيم و هراس از خود نشاطش ده، و به شوق و رغبت به سويت نيرومندش كن، و به جانب طاعتت ميلش ده، و در محبوب ترين راههایِ به سويت روانش ساز، و در تمام دوره زندگيم او را به رغبت داشتن نسبت به آنچه نزد توست رام گردان.
از دنيا، تقوايت را توشه ام و سفرم را به جانب رحمتت، و ورودم را در خشنوديت، و جايم را در بهشتت قرار ده، و مرا قدرتی بخش كه تمام بار خشنوديت را به دوش جان حمل كنم.
گريزم را به سويت، و ميلم را در آنچه نزد توست قرار ده، و لباس وحشت از شرار بندگانت را بر دلم بپوشان، و انس گرفتن به خودت و عاشقانت و اهل طاعتت را به من ارزانی دار.
و به سود هيچ بدكار و كافری بر من منّت و نعمت قرار مده. و روی نيازم را به جانب آنان مكن؛ بلكه آرامش دل، و انس جان، و بی نيازی و انجام گرفتن كارم را برعهده خود، و برگزيدگان از بندگانت قرار ده.
خدايا! بر محمد و آلش درود فرست، و مرا همنشين و يار ايشان قرار ده، و به شوق ورزيدن به سويت، و به عمل برايت چنانكه دوست داری و می پسندی بر من منّت گذار؛ همانا تو بر هر كاری توانايی، و تحقق آن همه كه گفتم بر تو آسان است.
