ترجمه صحيفه كامله سجاديه، ص: 310

از من ربوده بودند، بازستاندی.

خدای من! هنگامی كه در پيشگاهت به گدايی برخاستم، تو را بخيل نيافتم، و زمانی كه آهنگ تو كردم، منقبض و گرفته ات نديدم؛ بلكه تو را شنونده دعايم، و عطا كننده خواسته هايم يافتم، و نعمت هايت را در هر حالی از حالاتم و هر زمانی از زمان هايم، بر خود سرشار و كامل مشاهده كردم. تو نزد من ستوده ای، و خوبيت نزد من مورد سپاس و شكر است. جان و زبان و عقل من تو را می ستايند؛ ستايشی كه بر عرصه كمال و حقيقت شكر برسد؛ ستايشی كه در قلّه نهايت خشنودی تو از من باشد. پس مرا از خشمت نجات ده.

ای پناه من در زمانی كه راه های گوناگون و بی ربط مرا خسته می كند و به زحمت می اندازد. ای گذشت كننده از لغزش هايم، اگر عيب پوشی تو نبود، از رسوا شدگان بودم، ای توانايی دهنده من به نصرت و ياری، اگر ياری تو نبود از شكست خوردگان بودم. ای كه پادشاهان يوغ ذلّت و خواری را در پيشگاهش به گردن نهاده اند، و از عذاب ها و عقاب هايشان ترسانند! ای اهل تقوا! ای كه نام های نيكو برای اوست! از تو می خواهم كه از من بگذری و مرا بيامرزی.

بی گناه نيستم تا معذور باشم. نيرومند نيستم، تا پيروزی به دست آورم.

گريزگاهی ندارم، تا بگريزم. گذشت از لغزش هايم را از تو می خواهم؛ از گناهانی كه مرا به ذلّت و خواری نشانده و سراپايم را گرفته و به عرصه هلاكت در آورده، بيزاری می جويم.

پروردگارم! از تمام گناهانم در حال توبه و انابه به جانب تو گريختم؛ پس توبه ام را بپذير.

پناهنده ام! پناهم ده. امان می خواهم، واگذارم نكن. گدايم، محرومم مفرما.

دست به دامانم، رهايم مكن. خواهنده ام، نوميدم برمگردان.

ای پروردگارم! در حالی كه مسكين، درمانده، هراسناك، بيمناك، ترسناك،