ترجمه قرآن كريم، ص: 31

كيفر است. 196

حج در ماه های معين و معلومی است [شوال، ذوالقعده، ذوالحجه ] پس كسی كه در اين ماه ها حج را [با احرام بستن و تلبيه ] بر خود واجب كرد، [بداند كه ] در حج، آميزش با زنان و گناه و جدال [جايز] نيست. و آنچه از كار خير انجام دهيد خدا می داند. و به نفع خود توشه برگيريد كه بهترين توشه، پرهيزكاری است و ای صاحبانِ خرد! از من پروا كنيد.

197

بر شما گناهی نيست كه [در ايام حج ] از پروردگارتان [به وسيله تجارت و داد و ستد] روزی و منافع مادی بطلبيد. و هنگامی كه از عرفات كوچ كرديد، خدا را در مشعر الحرام ياد كنيد. [آری ] او را ياد كنيد همان گونه كه شما را هدايت كرد. و همانا شما پيش از اين از گمراهان بوديد. 198

سپس از همان جايی كه مردم روانه می شوند [به سوی منی،] روانه شويد، و از خدا آمرزش بخواهيد؛ زيرا خدا بسيار آمرزنده و مهربان است. 199

پس هنگامی كه مناسك [حجّتان ] را انجام داديد، خدا را آن گونه كه پدرانتان را ياد می كنيد يا بهتر از آن ياد كنيد. در اين ميان گروهی از مردم [كوتاه فكر] می گويند: ای پروردگار ما! به ما در دنيا [كالای زندگی ] عطا كن. و آنان را در آخرت هيچ بهره ای نيست. 200

و گروهی از آنان می گويند: ای پروردگار ما! به ما در دنيا نيكی و در آخرت هم نيكی عطا كن، و ما را از عذاب آتش