ترجمه قرآن كريم، ص: 437
در حالی كه هر كدام گناه خود را بر عهده ديگری می اندازد [امر عجيبی می بينی ] مستضعفان به مستكبران می گويند: اگر شما سر راه ما نبوديد يقيناً ما مؤمن بوديم.
مستكبران به مستضعفان می گويند: آيا ما شما را از هدايت الهی بعد از آنكه به شما رسيد باز داشتيم؟ [نه، باور نداريم ] بلكه شما خودتان مجرم بوديد.
مستضعفان به مستكبران می گويند: بلكه نيرنگ های [پی گير شما در] شب و روز كه به ما فرمان می داديد به خدا كافر شويم و همتايانی برای او قرار دهيم [ما را گمراه كرد]. و هنگامی كه عذاب را ببينند، اظهار پشيمانی كنند [شايد نجات يابند]. و ما در گردن كافران غل و زنجير می نهيم؛ آيا جز آنچه را انجام می دادند جزا داده می شوند.
در هيچ شهری هيچ بيم دهنده ای نفرستاديم مگر آنكه خوش گذرانانِ مغرور و سرمستِ آنان گفتند: ما به آنچه شما را به آن فرستاده اند، كافريم!
و گفتند: اموال و فرزندان ما از شما بيشتر است و [اين دليل توجه ويژه خدا به ماست؛ بنابراين اگر عذابی هم باشد] ما را عذاب نخواهند كرد.
بگو: يقيناً پروردگارم رزق را برای هر كس بخواهد وسعت می دهد يا تنگ می گيرد، ولی بيشتر مردم [نسبت به مصلحت خواهی خدا] معرفت ندارند.
و اموال و فرزندانتان چيزهايی نيستند كه شما را نزد ما مقرب كنند مگر آنان كه ايمان آورده و كار شايسته انجام داده اند [كه به سبب ايمان و كار شايسته، مقرب ما هستند]؛ پس اينانند كه برای آنان در برابر آنچه انجام داده اند، پاداش مضاعف است، و آنان در غرفه ها [ی بهشتی از هر آسيبی ] آسوده خاطرند.
كسانی كه همواره در [انكار و ابطال ] آيات ما می كوشند، به گمان اينكه می توانند ما را عاجز كنند [تا از دسترس قدرت ما بيرون روند]، اينان احضار شدگان در عذاب خواهند بود.
بگو: يقيناً
