ترجمه مفاتيح الجنان، ص: 59

به سند صحيح از امام صادق عليه السّلام روايت شده: هركس در شب جمعه در سجده آخر نافله شب اين دعا را هفت بار، بخواند، هنگامی كه از آن فارغ شود، آمرزيده شده باشد.

و اگر در هر شب اين دعا را در سجده آخر نافله شب بخواند، بهتر است.

و آن دعا اين است:

خدايا! از تو می خواهم به عنايت كريمانه و نام بزرگت كه درود فرستی بر محمّد و خاندان محمّد و از گناهانم بزرگم درگذری. و از حضرت رسول صلّی اللّه عليه و آله روايت شده: هركس در شب يا روز جمعه اين دعا را، هفت بار بخواند، اگر در آن شب يا در آن روز از دنيا برود وارد بهشت می شود و آن دعا اين است:

خدايا! تويی پروردگار من، شايسته پرستشی جز تو نيست، تو مرا آفريدی و من بنده تو و فرزند كنيز تو و در دست قدرت توام و زمام زندگی ام به دست توست، تا توانستم بر عهد و پيمان روز را به شب آوردم. از شرّ آنچه انجام دادم به خوشبينی و خشنودی تو پناه می آورم، به نعمتت اعتراف و به گناهم اقرار می نمايم پس گناهانم را بيامرز، زيرا گناهان را جز تو نمی آمرزد. شيخ طوسی و سيّد كفعمی و سيّد ابن باقی رحمهم اللّه فرموده اند: در شب و روز جمعه و شب و روز عرفه مستحب است دعای اللّهم من تعبّا ... خوانده شود، ما آن را از كتاب «مصباح شيخ» نقل می كنيم و آن دعا اين است:

خدايا! هركس به اميد كمك و طلب عطا و جود و جايزه مخلوقی مجهّز و مهيّا و آماده ديدار