حلال و حرام مالی، ص: 599

* وَ فاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ* لا مَقْطُوعَةٍ وَ لا مَمْنُوعَةٍ* وَ فُرُشٍ مَرْفُوعَةٍ» «1»

از اين آيه شريفه روشن می شود اين بهشت آدم و حوا، بهشت آخرت نبوده است. چون قرآن می فرمايد: هيچ بنده ای در آنجا از هيچ خوراك، پوشاك و لذّتی منع نمی شود. هيچ كس را هم از آنجا بيرون نمی كنند. به طور مكرر در آيات قرآن تأكيد شده كه:

«جَنَّاتٌ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدِينَ فِيها» «2»

كسی را بيرون نمی كنند.

در بعضی از كتاب ها در مورد آخرتی يا دنيايی بودن بهشت آدم و حوا، بحث های بيهوده ای كرده اند. بايد يك نگاهی به خود قرآن می انداختند، بهشت آخرت يعنی:

«لا مَقْطُوعَةٍ وَ لا مَمْنُوعَةٍ»

اما اين بهشت هم منع و هم بيرون كردن در آن بود. خدا محبتی به اين زن و شوهر كرد، ابتدای زندگی اينها را در كوير، بيابان، سنگلاخ، لابه لای كوه های خشك و درّهای عميق قرار نداد. پروردگار عالم زندگی آنها را در باغی پر از انواع ميوه ها و نعمت های فراوان و محلی خوش آب و هوا قرار داد.

______________________________
(1)- واقعه (56): 28- 34؛ «در سايه درخت سدر بی خارند،* و درختان موزی كه ميوه هايش خوشه خوشه روی هم چيده شده است،* و سايه ای گسترده و پايدار،* و آبی ريزان،* و ميوه ای فراوان،* كه پايان نپذيرد و ممنوع نشود،* و همسرانی بلند مرتبه.»

(2)- آل عمران (3): 15؛ «بهشت هايی است كه از زيرِ [درختانِ ] آن نهرها جاری است.»