علی (ع) مصداق پاكی ها، ص: 23

روی عبادت سوی محراب كرد

پشت به درد سر اصحاب كرد

بيست و سه سالش بود، جراح به پيغمبر (ص) گفت: نود زخم خورده، همه را بستم اما يك تير به عصب استخوان پا فرو رفته تا می خواهم آن را دربياورم شديد ناله می زند، من هم می دانم دردش خيلی است، نميگذارد آن را دربياورم، چكار كنم؟ پيغمبر (ص) فرمود: صبر كن وقت نماز بشود.

خنجر الماس چو بينداختند

چاك به تن چون گلش انداختند

گُل گُل خونش به مصلی چكيد

گشت چو فارغ ز نماز آن بديد

اين همه گل چيست ته پای من

ساخته گلزار مصلای من

صورت حالش چو نمودند باز

گفت كه سوگند به دانای راز