مرگ و فرصت ها، ص: 42

«إِنَّ الَّذِينَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلائِكَةُ أَلَّا تَخافُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ أَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ» «1»

ما فرشتگان رحمت خدا در دنيا به شكل نامرئی همراه شما بوديم و ياری تان می داديم، اكنون در اين سفر نيز يار شما هستيم. اين را به يقين بدانيد. وارد عالم بعد كه شديد، در اين روشنايی خودتان و همراه شدن با اين فرشتگان، خانواده و تمام متعلقات دنيايی را از ياد می بريد، يعنی هيچ احساس تنهايی نمی كنيد.

به قيامت كه وارد می شويم، آنجا ياد خانواده و متعلقات می افتيم، در دو جای قرآن می گويد: آنجا وارد بهشت می شويد:

«جَنَّاتُ عَدْنٍ يَدْخُلُونَها وَ مَنْ صَلَحَ مِنْ آبائِهِمْ وَ أَزْواجِهِمْ وَ ذُرِّيَّاتِهِمْ» «2»

پدران، همسران و بچه های خوب و صالح تان می آيند تا با هم به بهشت برويد و تا ابد با هم باشيد.

در اصفهان پس از منبر، پيرمردی با گريه آمد و گفت: من همسرم را خيلی دوست دارم، برای اين كه او خيلی خوب است. گفت: چرا گريه می كنی؟ گفت: من با اين منبری كه شنيدم، به ذهنم آمد كه از شما بپرسم: من در قيامت، اگر حورالعين نخواهم و فقط همسرم را بخواهم، آيا اجازه می دهند؟ گفتم: واقعاً حورالعين نمی خواهی؟ گفت: نه. گفتم: آفرين بر همّت شما. نخواستن حورالعين خيلی همّت می خواهد. مثلًا جوانی همه چيز آماده باشد، بگويد: من زنا و رابطه نامشروع نمی خواهم. اين نخواستن، دليل بر همت والای اين انسان است.

گفت: من همسرم را می خواهم. گفتم: خدا اين كار را برايت كرده است. سند آن در دو سوره از قرآن است:

«جَنَّاتُ عَدْنٍ يَدْخُلُونَها وَ مَنْ صَلَحَ مِنْ آبائِهِمْ وَ أَزْواجِهِمْ وَ ذُرِّيَّاتِهِمْ»

______________________________
(1)- فصلت (41): 30؛ «بی ترديد كسانی كه گفتند: پروردگار ما خداست؛ سپس [در ميدان عمل بر اين حقيقت ] استقامت ورزيدند، فرشتگان بر آنان نازل می شوند [و می گويند:] مترسيد و اندوهگين نباشيد و شما را به بهشتی كه وعده می دادند، بشارت باد.»

(2)- رعد (13): 23؛ «بهشت های جاويدی كه آنان و پدران و همسران و فرزندان شايسته و درست كارشان در آن وارد می شوند.»